Hlín - 01.01.1953, Qupperneq 94

92
Hlín
hjá dyrum sínum, og bæn hennar var heyrð, engin okkar
systra fjekk tæringu eða aðra berkla. Guði sje lof!
Höfum vjer gert oss grein fyrir því, að þessir þungbæru
sjúkdómar eru að mestu leyti yfirstignir og hreinlæti
mikið meira en áður var, þótt því sje enn ábótavant. —
Munum vjer eftir því, í hvílíkri þakkarskuld vjer stönd-
um við læknavísindin og hina góðu lækna og hjúkrunar-
konur. — Vjer íslendingar vorum svo lánsamir að eiga
framúrskarandi duglega og góða lækna um og eftir síð-
ustu aldamót, jrar sem voru Guðmundur Hannesson,
Guðmundur Magnússon, Guðmundur Björnsson og Sæ-
mundur Bjarnhjeðinsson, og þá má ekki gleyma hinum
ágætu hjúkrunarkonum, er hafa kent þjóðinni meira
hreinlæti og umgengni við sjúkt fólk. — En ennþá hafa
læknavísindin og góðir læknar mikið verk að vinna, nú
eru það aðrir sjúkdómar, sem ógna þjóð vorri, en nú
vona jeg, að vjer sjeum kornnir það lengra áleiðis, að vjer
viljum öll, hvar í flokki sem vjer stöndum, sameinast um
hjálp, já alla þá lijálp, sem í voru valdi stendur að veita,
til þess að læknum og hjúkrunarfólki megi verða sem mest
ágengt í starfi sínu.
Það var gott og framsýnt fólk, sem barðist hjer fyrir
sjúkraskýli fyrir 37 árum, sjerstaklega innan Góðtempl-
arareglunnar, það sá livar skórinn krepti að, sjerstaklega
um húsnæði og aðhlynningu, en þegar áhugann vantaði
lijá þeim, sem lijer áttu málum að ráða, miðaði seint
áfram.
í tíu ár, eða frá 1915—1925, að kvenfjelagið var stofnað
hjer, var það altaf sama fólkið, sem styrkti þetta mál, en
þegar kvenfjelagið liafði tekið málið að sjer, vildi jeg ekki
á nokkurn hátt spilla fyrir söfnun þess, hvorki með
merkjasölu nje hlutaveltum, lieldur sótti um leyfi til þess
að mega hafa minningarspjöld fyrir sjúkraskýlissjóðinn.
— Þeir, sem liafa sjeð spjöldin, liafa eflaust tekið eftir orð-
ununr, sem standa í boga yfir krossmarkinu á spjöldunum.
— Móðir mín, Sumarliði og jeg höfðum verið að tala um