Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 51

MOEGUNN
45
telur sálfarirnar vera hentuga brú til skilnings á því,
sem gerist við andlátið og því sambandi, sem framliðnir
menn hafa stofnað til við oss hér á jörðunni. En eg get
ekki stilt mig um að segja ykkur eina skrítlu í sambandi
við þessar sálfarir Ingibjargar, sem eg hefi séð í dönsku
blaði. —
Bæjarfógetinn fór yfir til Kaupmannahafnar og
flutti þar erindi. í einu þeirra sagði hann þessa sögu,
sem eg hefi nú sagt yður. Erindið var prentað í dönsku
trúmála-blaði, sem heitir Protestantisk Tidende. Þegar
erindið var komið út í þessu blaði, fékk ritstjórinn
skammarbréf. Bréfritarinn var fokvondur út af því, að
lesendum blaðsins skyldi vera boðið jafn auðvirðilegt
efni. Hann sagði, að sér stæði á sama um alla dauða ketti.
Hann skildi það ekki, að neitt væri í þessari sögu fólg-
ið annað en það, að köttur yfir í Noregi hefði mist lífið.
Hann skildi hvorki það, að í þessari sögu er fólgin bend-
ing um það, hvernig mannverunni er í raun og veru
háttað, né heldur hitt, að hún gefur styrkingu dýrmæt-
ustu vonum mannkynsins.
Það má vera, að þessi bréfritari hafi gert sig nokk-
uð óvenjulega hlægilegan. En í raun og veru hefir þessi
sama flónska verið að endurtaka sig um meira en 80 ár
Um allan heim. Menn hafa þráfaldlega verið að jagast
um það, að það væri svo hversdagslegt alt, sem talið
væri koma frá framliðnum mönnum. Vitanlega er það fá-
fræði-þvættingur, því að margt óvenjulega merkilegt
hefir frá þeim komið. En gerum ráð fyrir, að þessi að-
finsla væri rétt.
Það er ekki aðalatriðið í sálfararsögu Ingibjargar,
að hún sér dauðan kött'. Aðalatriðið er það, að hún s é r
það, sem gerist í hundrað mílna fjarlægð frá sofandi
líkama hennar, og getur gert grein fyrir því í sömu
fjarlægð. Atvikið hefði verið alveg jafn-merkilegt,
hvað sem hún hefði séð og getað skýrt frá.
Alveg eins er það ekki aðalatriðið í sambandi við