Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 68

62
M 0 R G U N N
í einhverju sambandi við störf hans einhvern tíma árs-
ins, og hann segir það hafi blátt áfram verið nauðsynlegt
að fylgjast vel með flóði og fjöru“.
,,Hann brosir nú bara að mér, auðsjáanlega hálf-
hissa á því, að eg skuli ekki skilja þetta almennilega.
Hann segir þetta sé nógu skýrt og greinilegt hjá sér,
sem hann sé búinn að segja mér og sýna. Hann Einar
skilur það, segir hann“.
Já, það var alveg rétt, eg skildi þetta vel. Þeim, sem
sjósókn stunda á Austurlandi (hér er átt við Reyðar-
fjörð), er það öðrum fremur nauðsynlegt að fylgjast
vel með sjávarföllum, bæði hvað snertir sjósókn og öfl-
un skelfiskjar til beitu, en sjóróðrar voru m. a. eitt af
aðalstörfum hans á sumrin. Enn fremur er það rétt, að
frá heimili hans sézt ekki út á opið haf, og ekki út í
fjarðarmynnið, heldur yfir mikinn hluta fjarðarins, og
niðri í fjörunni fyrir neðan bæinn eru klappir, eins og
hann tekur fram.
„Hann' hafði gaman af því að vera á sjó“, hélt
Jakob áfram. „Hann segist stundum hafa fengið að vera
með, er stutt var farið, þó að hann væri ungur, þegar
lagt var í f jörðinn, segir hann, en hann segir að það hafi
líka stundum verið farið á bát að heiman frá sér í öðr-
um erindum, t. d. í kaupstaðinn, og þá hafi sér líka stund-
um verið lofað að fara líka“.
Við þetta kannaðist eg ágætlega.
„En svo segist hann líka hafa fengið að fara með
pabba sínum, þegar hann hafi verið að ná í heyið og
flytja það. Eg sé baggana í bátnum“, mælti Jakob, ,,og
hann líka, en þá var hann ekki stór“. Hvað hann átti við
með þessu skildi eg ekki, mundi ekki eftir neinu slíku.
Eg skrifaði föður piltsins og spurði hann, hvort hann
gæti skilið, hvað hann ætti við með þessu. Hann svaraði
þeirri spurningu játandi. Hann kvaðst oft hafa þurft að
fá sér slægjubletti lánaða hér og þar, meðan hann hefði
verið að rækta tún kring um bæinn. Meðal annars kvaðst