Morgunn - 01.06.1934, Side 82

76
M O R G U N N
Eg gæti sagt frá ýmsum fleirum sannanatriðum, er
hann hefir komið með, en læt þetta nægja að sinni. Sumt
af því snertir líka ástvini hans eina, og af ýmsum ástæð-
um geri eg þær ekki frekar að umtalsefni. Samverustund-
irnar með gengnum góðvin verða æfinlega auðugar að
einhverjum þeim minningum, sem vinirnir kjósa að eiga
einir, og það er aðal ástæðan fyrir því, að eg skýri hér
ekki frá persónulegum viðræðum okkar, það sem snerti
að vísu stutta en innilega og nána viðkynningu okkar,
eða einkaskilaboð hans til eftirlifandi móður frá þeim
bræðrum, þrátt fyrir það, þó margt í þeim hafi engu
síður en hin tilfærðu atvik sannfært viðtakenaur um
það, að persónuleikur hans hefði engu glatað eða gleymt.
Innilegasta þrá hans var að koma fregnum af sér
til mömmu sinnar; hjá henni var hugur hans æfinlega.
Hún var kærasta umtalsefni hans. Eg man eftir þeirri
stund, er hann skömmu fyrir lát sitt hélt mynd hennar
í hönd sinni. Innilegasta óskin hans var, að geta sann-
fært hana um framhaldslíf sitt. Eg held, að fögnuði hans
og gleði verði aldrei lýst með orðum, er hann vissi, að
móðir sín og ástvinir hans væru sannfærð um, að skila-
boðin kæmu frá honum. Þau skilaboð hafa orðið þeim
báðum sameiginlegt gleðiefni, skilaboðin, sem hafa flutt
þeim sannanir fyrir framhaldslífi látins, en lifandi elsk-
aðs sonar, sem allir þeir er kyntust, hljóta að minnast
með óblöndnum þakklætis- og ástúðarhugsunum fyrir
umliðnar samverustundir.
Þann 2. nóvember 1931 var eg fundargestur hjá
frú Guðrúnu Guðmundsdóttur. Kvaðst Jakob þá sjá hjá
mér aldraðan mann, svona um það bil meðalmann á
vöxt eða máske tæplega. ,,Hann sýnist vera nokkuð aldr-
aður. Hann hefir þunt hár, en það er nokkuð farið að
grána. Á enninu eru miklar djúpar hrukkur, þær eru
sérlega áberandi; augun eru gráleit eða með bláleitum
blæ. Stundum koma í þau fjörlegir glampar. Hann hefir
getað verið glettinn og kátur og smá gamansamur í orði,
J