Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 118
112
MORGUNN
skilgreiningar, sem engir nema fræðimenn gætu fylgst
með í. Galileumaðurinn gerði með fullkominni hreinskilni
ráð fyrir þrennskonar almennum þroska. Hann dró engar
dulur á það við nákomna vini sína, er hann sat á tali
við þá í frábærlega innilegu samtali, að hann gæti og
ætlaði sér að skýra þeim frá ýmsum dularfullum efnum,
sem honum kæmi ekki til hugar að ræða í almennings
áheyrn fyrir þá sök, að meiri hluta manna væri með öllu
ofvaxið að skilja þau.
,,Hann tók einnig eftir því, og veitti því mikla at-
hygli, að Galileumaðurinn lagði oft mikla áherzlu á, er
hann hafði gjört einhverjum stórfeldar velgjörðir, að
þiggjandinn yrði að gæta þess að minnast ekki á það við
nokkurn mann.
,,Það var bersýnilegt, að menn fengu áhuga fyrir
þessu einkennilega, dularfulla afli fyrir margvíslega við-
kynningu af því. Einn maður sá ef til vill þennan mátt
í höndum annars manns og ákvað, að hann skyldi ná
valdi á honum, þótt það kostaði sinn síðasta eyri. Málið
var skýrt í líkingu í sögunni um mann, sem sá perlu í
annars manns höndum og seldi allar eigur sínar til þess
að geta eignast hana. Stundum var því lýst, að maður
rakst á þetta ótrúlega efni af tilviljun einni. Ein sagan
var um ferðamann, sem rakst á fjársjóð faldan í akri.
Bókin sagði ekkert um það, hvað i fjársjóðnum hefði
verið. Frá því einu var skýrt, að hann hætti við ferð sína,
fór heim, breytti öllu, sem hann átti í peninga, og
keypti akurinn.
„En ekkert hafði eins djúptæk áhrif á Bobby eins
og þessar sífelt. endurteknu áminningar um að ráðast
djarflega að lífinu. Alt, sem maðurinn verulega þráði,
gat hann fengið, ef hann knúði nógu lengi að dyrunum,
sem faldi það. Ef hann náði því ekki, þá hafði hann
ekki óskað nógu staðfastlega eftir því. Hversu afkára-
lega gagnslaust, sem það virtist, að hamra á dyrunum