Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 99

M ORGUNN
93
Sannfæring, sem reist er á staðreyndum og reynslu.
Eg fór ekki neina trúarleið til þess að eignast þessa
sannfæringu. Sannfæring mín var reist á staðreyndum og
reynslu, er eg hafði eignast með nánum kynnum af þeim
miklu og umfangsvíðu vísindum, sem í mínum augum
eiga að hafa hliðsjón á öllum fyrirbrigðaheiminum, en
ekki takmarka sig við eínisleg fyrirbrigði, svo sem foi’-
ingjar nítjándu aldarinnar hvöttu til og mest hefir tíðk-
ast meðal vísindamanna frá því á dögum Sir Isac New-
tons. Vísindin — eins og hingað til hefir verið á það orð
litið — hafa ávalt haft tilhneigingu til þess að takmarka
útsýni sitt yfir tilveruna, og þau hafa stært sig af að úti-
loka heila þætti veruleikans, af því að þeir heyri til
öðru sviði, sem þau hafa nefnt trúar, hugsæis, eða sál-
ræn svið.
Eg held því fram, að vísindin ættu að vera nægilega
víðfeðma til þess að spanna yfir alt í athugunum sín-
um, að útiloka engar staðreyndir, sem unt er að fullyrða
með vísindalegum vitnisburði að hafi gerst. Þau verða
að útiloka dutlunga hjátrúarinnar; þau verða ávalt að
snúa við þeim bakinu; þeir eru andstygð. En sérhverja
tegund af veruleika, sem áreiðanlegt fólk getur fullyrt
að borið hafi við, verður að taka með sem viðfangsefni
víðfeðma og breiðari vísinda, sem þá fyrst, og ekki fyr
en þá, geta sagt að þau séu að líta á tilveruna sem heild
í því skyni að komast smám saman að niðurstöðu um hana.
Mig langar til, í allri auðmýkt og þótt eg sé þess
ekki megnugur, að vera að einhverju leyti fulltrúi þess-
ara vísinda. Þau losa menn undan hræðslu við hið óþekta
°g vekja traust — traust á Guði sem ástríkum föður;
°g eg er þakklátur forráðamönnum útvarpsins fyrir að
leyfa mér að láta hér með öllu óhindraður í ljós full-
þroskaða sannfæringu mína nú, er eg ef til vill ávarpa
yður í síðasta sinni.
Fari svo að verki mínu hér sé lokið, eða því sem
næst, þá kveð eg yður nú ástúðlegri kveðju. Verið þið sæl.