Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 129
MORGUNN
123
legri hugsun, gáfu guðfræðinni sjálfa sig alla og kærðu
sig kollótta um raddir vísindanna. Þriðji flokkurinn mun
hafa átt hvorttveggja, nógu mikla trúhneigð til að leggja
út í prestskap, og um leið vísindalegan áhuga. Þessir
menn hafa hlotið að finna veilur bæði í kirkjukenning-
um og vísindakenningum. Má geta nærri, hvort það hefir
ekki dregið dáð úr mörgum mætum manni. Nú er öðru
máli að gegna. Ráðandi stefnur í nútímavísindum og
heimspeki eru trúarlegum boðskap til styrktar; efnis-
hyggjumennirnir eru hásar raddir úr dauðra manna
gröfum. Spíritisminn hefir gert dularfullar frásögur
biblíunnar eðlilegar og sennilegar; biblíurannsóknirnar
hafa gefið kristindóminum ennþá öruggari sögulegan
grundvöll. Kirkjan hefir leiðrétt samkvæmt öllu þessu
uiikið af kenningakerfi sínu. Afleiðingin er sú, að nú get-
ur ungur guðfræðingur byrjað starf sitt sem prédikari
°g prestur með það á meðvitund sinni, að trúarlegur boð-
skapur hans sé í fullu samræmi við það, sem komið hefir
i ljós í sannleiksleit vísindanna.“
Kirkjan Þar sem Þessar ritgjörðir eru prentaðir í
vinveitt. blaði, sem auglýsir sig ,,málgagn ís-
lenzku kirkjunnar“ og er gefið út af
Prestafélagi fslands, og þar sem ekkert hefir birzt í
blaðinu, sem kveður við annan tóm, þá virðist mega full-
yrða, að íslenzk kirkja sé vinveitt sálrrannsóknum og
spíritistisku hreyfingunni, og er það afar mikilsvert.
Spiritisminn Þá er ekki síður ástæða til að gefa gæt-
°g þjóðin. ur ag ágætri ritgjörð eftir síra Pál Þor-
leifsson í næstsíðasta hefti Eimreiðarinnar, ritgjörð,
sem heitir „fslenzk kirkja“, og Kirkjublaðið fer lofsam-
legum orðum um. Þar stendur meðal annars;
„Litlu síðar (en nýguðfræðin kom til sögunnar) ryð-
ur spíritisminn sér til rúms hér. Merkisberar hans voru
ýmsir ritfærustu menn þjóðarinnar. Fyrst í stað greip
ótti og skelfing marga yfir því, að grafirnar hefðu opn-
ast og dauðir hefðu risið upp. En nú er svo komið, að
k