Morgunn - 01.06.1937, Qupperneq 97

MORGUNN
91
aldrei framar hlutdeild í neinu því, sem við ber undir sól-
unni“.
Slíkir menn kunna ef til vill að hafa nokkura afsök-
un fyrir því að þeir fást ekki við frekari rannsóknir —
jafnvel þótt sú trúgirni sé brjóstumkennanleg, sem tekur
skilyrðislaust gilda leiðsögn svo efagjarns leiðsögumanns
og ganga alveg fram hjá öðrum ritningum, sem fullyrða,
að meðvitundin og starfsemin haldi áfram.
Til eru og þeir menn, sem eru alveg sannfærðir um,
að öll skeyti, sem telja sig vera frá framliðnum mönnum,
eigi djöfullegan uppruna; þau séu ef til vill búin út með
þeirri djöfullegu fullkomnun að þau verði sennileg, eng-
inn vafi sé á því, að þau séu úthugsuð af illum máttarvöld-
um í því skyni að þeir, sem láta leiðast til að taka þau gild,
skuli glatast andlega og eilíflega. Eg get tekið það fram
hreinskilnislega, að eg geri mér enga rellu út af slíkum
mönnum, því að tvær staðreyndir eru óbifanlegar; önnur
er sú, að í rannsóknum mínum hefi eg ekki orðið var við
neitt, hvernig sem eg reyndi á ímyndunaraflið, sem eg
gæti lagt svo út, að það væri gagnstætt kristinni trú; og
í öðru lagi hefi eg fundið í mörgum skeytum, sem telja
sig koma frá heimi framliðinna manna, eins mikla lotn-
ingu fyrir Kristi, eins mikla hollustu við hans ríki, eins
mikla löngun til að efla vald hans heilaga anda í hjörtum
og lífi mannanna, eins og eg hefi fundið í nútíðarkirkj-
unni þar sem bezt lætur.
Eg er steinhissa á því stöðuga hirðuleysi um að losa
um nýlífgandi og andleg öfl á vorum tímum, sem er verk
þeirra, er helga sig rannsókn og þekkingarauka á þeim
landamærum milli veraldar hinna jarðnesku hluta og hins
ósýnilega heims, sem er oss svo nálægur og við eigum all-
ir að fara inn í.
Svo er nú það, að eftir þá rannsókn, sem mér hefir
auðnast að hafa með höndum í nokkuð annríkissömu lífi,
sé eg enga ástæðu til að efast um að út um heiminn, í
mörgum löndum, séu hópar af skynsömum, alvarlega hugs-