Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 20

14
M O R G U N N
samstundis: „Hvað?“ En þegar hún skildi að drengurinn
hennar hafði heyrt spurninguna, féll hún í ómegin af
geðshræringu.
Ég gleymi því aldrei, er hún vaknaði aftur. Hún spurði
og spurði drenginn sinn í sífellu til þess eins að njóta
þeirrar sælu að heyra hann svara.
Sjö árum síðar en atburðurinn gerðist, ritaði Mr. Home
þessa hrífandi frásögu; enn hafði pilturinn fulla heyrn
og mæðginin staðfestu frásögnina. Ég get hugsað mér að
þeim hafi verið það Ijúft verk.
Ég tók þessa frásögn, eins og ég áður gat, af handa-
hófi, því að úr mörgum var að velja, en hvað getum vér
af þessum staðreyndum lært?
Þær sanna, í strangasta skilningi, vitanlega ekki það,
að kraftaverkin, sem guðspjöllin greina frá, hafi raun-
verulega gerzt, þótt þær geri það óneitanlega sennilegt,
en þær gera annað, sem ég bið yður að taka vel eftir, þær
sanna að fyrirheit Jesú Krists um að lækningakraftur-
inn ætti um aldur að fylgja játendum hans, var ekki
gefið út í bláinn, heldur stendur í óhagganlegu gildi enn
í dag, það fyrirheit, sem útverðir hins svonefnda rétt-
trúnaðar virðast litla trú hafa á lengur, það fyrirheit
Krists, sem þeir blátt áfram smána, með því að ofsækja
þá menn, sem s ý n a það, raunar ekki með löngum pré-
dikunum og guðfræðilegum útskýringum, heldur blátt
áfram með verkunum sjálfum, að með þeim býr sami
krafturinn, sem Jesús fann streyma út frá sér til blóð-
fallssjúku konunnar forðum og annara sjúkra.
Annari hlið á lækningastarfsemi Jesús má ég ekki
ganga fram hjá, þótt ég hafi alltof nauman tíma til að
gera henni veruleg skil, en þar á ég við þær lækninga-
frásagnirnar, sem greina frá að Jesús hafi rekið út illa
anda af hinum sjúku.
Af öllum lækningafrásögnum guðspjallanna greinir
fullur þriðjungur frá þessum ákaflega furðulegu lækn-