Morgunn - 01.06.1940, Side 32

26
MORGUNN
Ég gat ekki gengið. Það varð að fara með mig aftur til
Sumarlandsins; ég veit ekki hvað fyrir mig lcom þá . . .
Ég hefi spurt hvort Kristur muni koma og allir fái að
sjá hann; en mér var svarað: Ekki. í alveg sama skilningi
eins og þú sást hann. Mér var sagt að Kristur væri æfin-
lega í anda á jörðunni, eins og eitthvað kastist út frá
honum, eitthváð líkt þessum geislum; eitthvað sé af hon_
um í hverjum manni.
Menn halda að hann sé sérstakur andi, hafist við á
sérstökum stað. Kristur er alls staðar, ekki sem persóna;
en svo er líka persónan Kristur, hann lifir á æðra Hfs-
sviði og það var hann, sem mér var leyft að sjá . . .
Þetta kom mér til að óska þess, þau fáu augnablik,
sem ég gat nokkuð hugsað, að ég hefði lifað svo hreinu
lífi, sem framast er unnt að hugsa sér . . . Ég hafði ekki
mikinn tíma til að hugsa, en ég fann mikið til þessar fáu
sekúndur . . .
Ég fann, þegar ég kom aftur til Sumarlandsins, að ég
var h 1 a ð i n n einhverju, einhverjum dásamlegum
mætti. Eins og ég gæti stöðvað fljót, flutt fjöll úr stað;
og ég er svo dásamlega glaður“.
All-margar frásagnir aðrar, svipaðs efnis, gæti ég lesið
yður, og þær votta allar hið sama; þær segja frá því of-
urmagni ljóss og lífs, sem æfinlega streymi frá Kristi og
þeirri fagnaðarfylling, sem flæði yfir þá, sem verða ná-
vistar hans varir.
Hinn mikilhæfi, enski ágætisprestur, G. Vale Owen,
ritaði ósjálfrátt merkilega bók, sem hann nefndi ,,Lífið
hinum megin við tjaldið“, og kom út í fjórum bindum. I
þeirri bók er mikið mál um starf Krists í andaheimunum,
eftir því sem hinir ósýnilegu stjórnendur prestsins, frá
hinum heiminum, þekktu það. En skömmu eftir að Vale
Owen var látinn, fór annar enskur maður, sem lagt hafði
stund á ósjálfráða skrift, en var ókunnugur Vale Owen
og bókum hans, að fá eftirtektarverðar sannanir fyrir
nærveru hins látna prests. Og undir stjórn hans fullyrð-