Morgunn - 01.06.1940, Page 53

M O R G UNN
47
leiðbeiningar og viðvörunar, eða aðeins til þess að láta
oss vita, að yfir oss sé vakað.
Þannig getur það stundum komið fyrir að menn lesi
fram fyrir sig í lífsins bók, eða fyrir þá sé lesið af öðr-
Unb sem eiga dýpri skilning. En auk þess minnumst vér
Þess, að maðurinn er eilífur andi, sem á þess kost að
Vlta sjálfan sig í tengslum við alheimsandann. Og ýmis-
leg' reynsla einstakra manna bendir til þess að þeir, á
Vlssum augnablikum æfi. sinnar, geti skynjað hið dulda
eðli tilverunnar. Sumir þeirra hafa þá séð, ef svo mætti
að orði kveða, orsakarásina innan frá, eins og höfundur
ser efni bókarinnar. Þegar stund innblástursins var liðin
hjá, varð eftir í hug þeirra hugboð um framtíðina. —
Hún varð þeim jafnnálæg og fortíð og nútíð. Einn slíkra
luanna talar um hið „eilífa nú“.
Nú eru áramót! Gamla árið er að hverfa, nýtt kemur
1 staðinn. Margar hugsanir og tilfinningar hljóta að gera
vart við sig, sumar daprar og aðrar bjartar. Ef til vill
sPyr þú sjálfan þig eins og ósjálfrátt: Hvað liggur fyrir
mér og mínum á komandi ári? Að hve miklu leyti er
mín framtíð fyrirfram ákveðin? Erum vér sjálf aðeins
leiksoppar máttarvaldanna, sem ákveða framtíðina, án
þess að hún sé að nokkru leyti undir sjálfum oss komin.
Eru oss sköpuð svo óumbreytanleg forlög, að þar verði
eugu um þokað að eilífu?
Hugsum oss að svo sé! Ef nýja árið verður oss erfitt
þá er það að eins af því, að guði hefir í rauninni alveg
uð ástæðulausu dottið í hug að leggja það á oss. Mun-
uðarlausa barnið, sem grætur! Glæpamaðurinn, sem
glatar því bezta í sjálfum sér. Allar þúsundirnar, sem
eiga hvergi höfði sínu að að halla sökum ófriðar í tveim
heimsálfum. — Hefir allt þetta fólk orðið fyrir álögum
guðs? Getur það átt við það, þetta, sem segir á einum
stað í biblíunni: „Óttalegt er að falla í hendur hinum