Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 60

54
MORGUNN
sitja þannig, að hún sneri baki við áhorfendunum, en
maður hennar var settur á bak við veggskýli and-
spænis áhorfendunum, en þannig, að þau hjónin sá-
ust ekki. Hr. Zancig var nú aíhentur vandlega lok-
aður böggull, sem honum var gersamlega ókunnugt
um áður. Hann fékk nú að opna böggulinn og tók nú
að einbeita huganum að konu sinni, en innan skamms
fór hún að lýsa: Fyrst pakka í brúnum umbúðum, sem
bundið væri utan um, þá kæmu gular öskjur, með
einhverju hvítu utan um, bundið með hvítum lérefts.
borða; þá þrem umslögum hverju innan í öðru, og
loks í því innsta pappírsmiða, sem á væri letrað: ,,Frú,
hreinskilnislega sagt, hafið þér sigrað mig!“ — Orð-
in sagði frú Zancig hægt og hún stafaði sum þeirra,
en allt reyndist nákvæmlega rétt.“
Hinir ströngu gagnrýnendur urðu að láta sannfærast,
hugskeytin náðu frú Zancig frá manni hennar, en ekki
eftir leiðum hinna venjulegu skilningarvita.
í bók sinni „Framhaldslíf mannsins“, segir Sir Oliver
Lodge frá mörgum dæmum, og m. a. frá þessu:
„Bundið hafði verið vandlega fyrir augu móttak-
andans, en nú voru sendendurnir tveir. Þeir sátu við
borð andspænis hvor öðrum. Ógagnsæum pappír var
haldið á milli þeirra og var öðrum megin á hann
teiknaður rétthyrningur, en hinum megin St. Andrés-
arkross, annar sá þannig rétthyrninginn, en hinn
krossinn, hvorugur vissi hvað hinn horfði á. Móttak-
andinn var kona, hún vissi ekki annað en að báðir
sendendurnir hugsuðu um sama hlutinn. Á blað, sem
lá fyrir framan hana, teiknaði hún fyrst rétthyrning,
en bætti svo skömmu síðar á hann tveim hliðarálm-
um, svo að tilraunin heppnaðist: í einni mynd sam-
einaði hún hvorttveggja: rétthyrninginn og krossinn.
Sendendurnir báðir höfðu komið hvor sínu hugskeyti
í vitund hennar.
I riti sínu, sem ég áður gat, færir Myers mörg dæmi