Morgunn - 01.06.1940, Side 64

58
M O R G UNN
ist það tízka, að nota þau sem veigamestu mótbáruna
gegn þeirri skýring spiritistanna á hinum sálrænu fyrir-
brigðum, að mörg þeirra yrðu ekki skýrð á annan veg
en svo, að þau stöfuðu frá framliðnum mönnum. Þeir,
sem fyrir hvern mun vilja komast hjá að viðurkenna að
sum miðlafyrirbrigðin sanni framhaldstilveruna, grípa
stöðugt til þeirrar fullyrðingar, að öll þessi fyrirbrigði
megi skýra sem fjarhrif jarðneskra manna.
I þessum efnum bíður gætinna manna mikið vanda-
verk, því að miðlafyrirbrigðin eru sjálfsagt oft hvort-
tveggja í senn: fjarhrif frá jarðneskum mönnum og
framliðnum. En hvar eru þá takmörkin?
Hver sá, sem við miðlatilraunir fæst, verður að gera
sér það rækilega ljóst, að fjarhrifin eru veruleiki, og að
því er sá möguleiki æfinlega fyrir hendi, að hugsanir
fundarmanna geti borizt inn í vitund miðilsins. Þessa
verður maður iðulega var. Mig langar að segja augljóst
dæmi þess úr minni reynslu*). Vinur minn, sem ég nefni
A, hafði beðið mig að athuga með sér skrifmiðil kvöld
nokkurt, en um eftirmiðdaginn þurfti ég að skreppa inn
í Reykjavík (úr Hafnarfirði) og sagði ég A, hvaða fólk
ég ætlaði að finna. Kvöldið kom, og hjá miðlinum skrif-
aðist strax nafn þeirrar veru, sem tjáði sig stjórna og
bað ég hana að segja mér hvar ég hefði verið um eftir.
miðdaginn. Það stóð ekki á svarinu: Nákvæm lýsing kom
á tveim mæðgum, sem ég hafði sagt A, að ég þyrfti að
finna, svo nákvæm, að betur hefði ég ekki getað lýst
þeim; en sá var gallinn á, að ég hafði brugðið ráðagerð
minni og alls ekki komið til mæðgnanna!
Hvernig stóð þá á þessari furðulegu miðilsfregn?
Á því finn ég ekki nema eina lausn: Miðillinn vissi
ekki um fyrirætlun mína í Reykjavík, svo að úr hans
huga gat hin ítarlega fregn ekki komið, en A, sem sat
*) Þó að ég haí'i aður birt þessa frásögn freistast ég til að láta
endurprenta hana hér, með því að hún virðist mér óvenjulega augljóst
dæmi þess, sem ég er hér að sýna fram á.