Morgunn - 01.06.1940, Page 65

M O R G U N N
59
við hlið miðilsins, vissi um hana og þekkti mæðgurnar,
og þegar ég spyr: Hvar var ég í eftirmiðdag? fer A
strax að hugsa um það, sem ég hafði sagt honum að ég
ætlaði að gera, og hugsun hans flyzt inn í vitund miðils-
ins og þaðan, sem svar til mín; A vissi það eitt um ferð
mína, sem ég hafði sagt honum, en breyttist síðar.
Vitanlega var hér hvorki um vísvitandi blekking að
ræða frá A, né miðlinum, en þetta dæmi sýnir hversu
vandfarið er með þessar tilraunir og hversu vel verður
að vera á verði gegn fjarhrifum jarðneskra manna, þó
hinar og þessar fullyrðingar komi fram í sambandinu.
Vafalaust brestur víða á þá varfærni í þessum efnum,
sem nauðsynleg er, ef nokkur sá árangur á að fást, sem
er þess virði að barizt sé fyrir honum. Á meðan hægt er
að beita fjarhrifatilgátunni eins og enn er gert, má
naumast telja nokkra endurminningarsönnun fullkomna,
sem unnt er að skýra sem fjarhrif frá jarðneskum fund-
armönnum; vissulega getur framliðinn maður staðið að
sambandinu eigi að síður, en það verður ekki sannað
mál, fyrr en svo er, að fjarhrif frá jarðneskum mönnum
eru útilokuð, eða óhugsandi.
Annað mál er það, að það nær vitanlega engri átt, að
beita fjarhrifaHilgátunni eins og henni er iðuleg beitt
við miðlafyrirbrigðin, því að margir nota hana gersam-
lega dómgreindarlaust vegna þess, að þeir vilja blátt
áfram ekki samþykkja tilgátu spiritistanna.
Sálarrannsóknamaðurinn enski, Arthur Hill, hafði
mikla reynslu í þessum efnum, og mikla þekking á þeim,
og hann sagði fyrir meira en tuttugu árum: ,,Ég geri
ráð fyrir að allt of mikið hafi verið gert úr fjarhrifum
milli lifandi — jarðneskra — manna. Það er kominn
tími til að beita meiri gagnrýni í því efni“. Og ennfrem-
ur segir hann: ,,Ef þau (miðlafyrirbrigðin) eru ekkert
annað en fjarhrif frá jarðneskum mönnum, skulum vér
láta andstæðinga vora sanna það. Vér skulum biðja þá
að sýna, með tilraunum, fjarhrifastaðreyndir, sem hægt