Morgunn - 01.06.1940, Síða 79

M ORGUNN
73
þær til þjónustunnar, þær mundu ekki fá að takast
hana á hendur.
Höfundur Hebreabréfsins í heil. Ritning hefir vafa-
laust haft rétta og áreiðanlega hugmynd um starfsemi
englanna þegar hann segir, að þeir séu „þjónustubundn-
ir andar, útsendir í þarfir þeirra, sem hjálpræðið eiga
að erfa“.
Ég sagði fyrr að ekkert væri mér dýrmætara af því,
sem sálarrannsóknamálið hefði gefið mér, en hinar sann-
færandi, mörgu og fögru frásagnir af þjónustu þeirra,
sem hærri sviðin byggja í þarfir hinna lægri bræðra og
systra, sannfæringin um þá þjónustu kærleikans væri
mér dýrmætust.
Frá þeirri þjónustu verður lítið sagt í stuttu erindi,
en ég er sannfærður um það, að vér jarðneskir menn
með allt vort síngirniskapphlaup, allt vort látlausa eig-
inhagsmunastrit og sjálfselskufullar tilhneigingar, get-
um litla hugmynd gert oss um alla þá ofurgnægð kær-
leiksþjónustu og hjálpar, sem hinir háu láta í té sínum
lægri bræðrum og systrum. Ég er viss um að oss þætti
lítið til vorra eigin afreka koma, ef vér fengjum, þótt
ekki væri nema í svip, að sjá það ómælanlega kærleiks-
starf, sem frá æðra heimi er unnið til blessunar bæði
jarðneskum mönnum og eins þeim, sem nýkomnir eru
yfir landamærin.
Þeirrar þjónustu kærleikans höfum vér sennilega öll
orðið aðnjótandi, sum af oss, sem stóðu á krossgötum,
og vissu ekki hver var hin rétta leið, og aðrir af oss í
sorg eða sjúkdómsþrautum.
Vér urðum þess sjaldnast vör, því að það, sem Guð
lætur sína heilögu þjóna gefa oss, er af þeim göfuga
hug gefið, að gjafarinn er sjálfur hulinn. En það er
einkenni hinnar fullkomnu elsku, að láta sér nægja
meðvitund þess að hafa unnið Guðs verk.
Vér finnum það hér í kvöld að andrúmsloftið er
þrungið návist þeirra vina, sem vér erum að minnast,