Morgunn - 01.06.1940, Síða 109

MORGUNN
103
langt sem augað eygði. Mér fannst eins og ég stæði út á
einhverjum nesodda og þótti einkennilegt að ég sá tvær
sólir á lofti í einu, aðra sem var að ganga til viðar í vestri
en hin var að koma upp í austri. Ég tók nú eftir litlum
bát, sem kom á fleygiferð utan af hafinu, hann beygði
fyrir nesið og stefndi upp að vogskorinni strönd og lenti
í litlum vogi. Niður við sjóinn sá ég fjölda manna, sem
virtust vera að taka á móti þeim, er í bátnum voru, og
UPP úr bátnum sá ég koma tuttugu menn, er hurfu inn í
mannfjöldann. Eftir ofurlitla bið kom svo hinn síðasti
þeirra og um leið hvarf þetta sjónum mínum.
Meðan á þessu stóð, var eins og því væri hvíslað að
niér, að mér hefðu þarna verið sýnd afdrif togarans Ól-
afs, er fórst með allri áhöfn um þetta leyti. Geta má
þess, þó að það skipti ekki verulegu máli, að þegar Morg-
unblaðið kom út þriðjudaginn 8. s. m. þá birti það mynd-
ir af tuttugu skipverjanna, en mynd eins þeirra var birt
síðar í blaðinu, en ég minni á þetta fyrir þá sök, að örlítil
stund leið frá því að tuttugasti maðurinn kom upp úr
bátnum, og þar til sá síðasti kom, eins og ég hef áður
tekið fram að ég sá í sýn þessari.
Það, sem ég hef nú látið yður heyra úr dulrænni
reynslu minni, gefur eðlilega tilefni til ýmsra hugleið-
inga, en þá hlið málsins ætla ég mér ekki að gera að um-
talsefni, ég læt nægja að segja aðeins satt og rétt frá því,
sem fyrir mig hefir borið.
Hafsteinn Björnsson.