Morgunn - 01.06.1940, Side 115

MORGUNN
109
ar. Þegar hrópað hafði verið hvasst: ,,Nei!“ til hennar,
hvarf hún. — Þeir, sem með már voru í herberginu höfðu
ekkert séð. Við lok mánaðarins andaðist bróðir minn og
frá dánardegi hans hefi ég haft frið fyrir henni . . .
Ég bar einu sinni fram þá spurning við hana, í hugan_
um, til hvers hún væri að koma, eða hvers vegna hún
gerði það. Þeirri spurningu svaraði hún á þann hátt, að
hún hélt fyrir framan mig sporöskjulöguðum skildi, á
hann var olíumáluð mynd af krossriddara, íklæddum
hvítri skikkju með rauðum krossi á og auk hennar mynd
af munki. Sú mynd var nauðalík móðurbróður mínum,
sem var ábóti, en er látinn“. [Þetta á sennilega að tá'kna
að gamla frúin hafi verið ein af formæðrum ættarinnar,
°g að hún hafi verið að reyna að sanna sig með því að
sýna þessa mynd].
J. A. þýddi.
Sir Arthur Conan Doyle.
var einhverju sinni staddur í hópi lærðra manna, sem
létu háðsorð falla um spiritismann vegna þess hve fyrir-
brigðin væru — að þeirra dómi — einföld.
,,Hæðist ekki — sagði hann — að hinum einföldu
byrjunaratriðum, borðinu, sem hreyfist eða lúðrinum,
sem svífur í lausu lofti, þótt þessi fyrirbrigði hafi verið
niisnotuð; en minnist þess, að eitt epli, sem féll til jarð-
ar, kenndi okkur að þekkja þyngdarlögmálið; ketill með
sjóðandi vatni töfraði fram gufuvélina og titringur í
írosksfæti leikki okkur inn á þær hugsunar- og rann-
sóknaleiðir, sem leiddu til þess, að rafmagnið varð upp-
götvað“.