Morgunn - 01.06.1940, Page 117
M OR GUNN
111
vissi hún, að það var maður hennar; þetta var gælunafn
hans á henni.
Hér er ekki rúm til að segja frá hinni löngu og inni-
legu samræðu milli hins látna manns og konu hans og
skeytunum, sem komu til hennar og sýndu, að hann
vissi vel um allt, sem fyrir hana kæmi. Það var fagnandi
sönnun fyrir því, að kærleikurinn er sterkari en dauð-
inn.
,,Ég sá hvernig þú beiðst áhyggjufull eftir fréttum“,
sagði hann, ,,og þegar fi’egnin kom tókstu því með hug-
prýði“.
Við heyrðum aftur sagt, er fundurinn var á enda:
,,Rossie, ég vissi, að ef ég gæti sagt Rossie, mundir þú
vita, að það væri ég“.
Lúðurinn féll þá á gólfið og ekkert heyrðist í nokkr-
ar sekúndur annað en grátkjökur konunnar, en það voru
gleðitár, sem hún felldi.
,,Ég vil ekki að þú grátir“, sagði stjórnandi miðilsins.
,,Hann hefir verið hugprúður, og það hefir þú einnig
verið“.
Þá ávarpaði stjórnandinn vinkonu frú Kennedys og
sagði, að viðstaddur væri lítill drengur, sem kallaði hana
fflömmu, og gat þess, að sonur hennar hefði einnig komið
í samband á öðrum fundum.
Þá sagði hann til viðbótar við sannanirnar, sem komn-
ar voru frá Kennedy skipstjóra: „Fyrirmaðurinn með
uppháa hattinn og hnappana þakkar ykkur fyrir, að
hafa komið hingað með konu hans“.
Þegar ég bauð frú Kennedy góða nótt, sá ég, að hún
var mjög hrærð yfir því, sem fyrir hana hafði komið.
Hún þakkaði mér með mörgum fögrum orðum. „Þetta
kvöld hefir gjört mig gæfusama konu“, mælti hún.
Kr. D. þýddi.