Morgunn - 01.06.1940, Blaðsíða 131

M O R G U N N
125
með fyrirbæna okkar. Vitanlega er þetta ekki annað en
fullyrðing, því að maðurinn veit ekkert hvað hann er
að tala um. Hann rökstyður þessa staðhæfing með því,
að þeir séu tryggir í umsjá guðs. Við jarð-
Hvað seqir þióð- , • . . ,
kirkjan? neskir menn erum einnig 1 umsja
guðs, en samt hefir það hingað til þótt
fullkristileg hugsun, að okkur veitti ekkert af því, sum-
um hverjum, að fyrir okkur var beðið; já, það hefir
þótt merki kristilegs hugarfars að finna svo til nektar
sinnar, að maður óskaði slíks. Hver getur sannað að
framliðnir menn, svona upp og niður fullkomnir, séu ekki
í þessu undir sama lögmál seldir og við? Var ekki Páll
postuli í umsjá guðs? og þó segir hann: ,,Bræður, biðjið
fyrir oss!“ Mun framliðinn, breizkur maður betur sett-
ur en hann? Hefir hr. Ölafur Ólafsson gert sér það ljóst,
að með fullyrðingum sínum er hann að ráðast á kenningu
íslenzku þjóðkirkjunnar, sem hann mun telja sig vera
að þjóna? I rítúalinu fyrir Allra heilagra messu og Allra
sálna messu er prestinum og söngflokknum eða söfnuð-
inum fyrirskipað að biðja fyrir framliðnum með ákveðn-
um, tónuðum og sungnum orðum; ég geri ráð fyrir að
jafnvel íhaldssömustu prestarnir hlýði þeim fyrirskipun-
um helgisiðabókarinnar, sem ennfremur gerir ráð fyrir
að síðustu orð prestsins yfir gröfinni séu þau, að hann
biður fyrir hinum framliðna, biður um varðveizlu guðs
fyrir hann um alla eilífð. Ennfremur er í hirðisbréfi bisk-
upsins hvatning til allra presta landsins um að biðja
fyrir framaliðnum við útfarir.
Yfir þessum skýlausu fyrirmælum ísl. kirkjunnar fellir
trúboðinn þungan dóm. Hér ber svo mikið á milli, að van-
séð er hvernig hann ætti að hverfa aftur að starfi sínu í
Kína, sem fulltrúi íslenzkrar kirkju á kristniboðsakrin-
um — hafi hann það í hyggju — því að í þessu efni er
hann vissulega ,,af öðru sauðahúsi“ en íslenzka þjóð-
kirkjan.