Lindin - 01.01.1932, Side 31

L I N D I N
29
Og blævindar ljóða um frelsi’ og flug
og fjarlægðir geimsins víða.
En björkin, hún hlustar af hrifnum hug
og hrærist af þrá — og kvíða.
í kyrrðinni heyrist sem huldumál
um hauður svo ljúflega ómi,
sem blóma- og jarðar- og sævar-sál
þar sameinist einum rómi.
Það ómar, sem hljómþýð og heilög ljóð
á himni og jörðu vaki;
sem hreimur af vaknandi unaðsóð
og eimur af vængjataki.
Og mannsandinn bergmálar sama söng,
af samskonar þrá hann brennur.
Þó mörg verði þrenging og leiðin löng
unz lífsöldin sanna rennur.
En blessaðir tímar og bjartari öld
er boðað því lága og háa.
Það letrast á himinsins leifturtjöld
og litfagra blómið smáa.
Og upp yfir veraldar auðn og tóm
og annríki, gleði og kvíða,
má eilífðarklukkunnar heyra hljóm,
með hreima svo djúpa og blíða.
Þorsteinn Kristjánsson.