Skuggsjá - 01.01.1930, Side 14

LÍFSSÝN.
Ég sat einu sinni við gluggann minn og sá í
fjarska víða völlu og græna, sem hlógu við sólu. Ég
vel mér þessa útsýn að umtalsefni. Ég ætla að lýsa
lienni.
Allur þorri manna um víða veröld eyðir mestum
tíma í að fást við þá liluti, sem i kringum þá eru,
og getur svo naumast risið undir skugga þeirra.
Þeir kæra sig ekki um að lilusta á þann mann, sem
kemur utan af grasi grónum grundum og syngur
fyrir þá söngva um heiðan liiminn.
Byrðar þeirra og flækjur eru þeim meira virði
en lifið á þessum skrúðgrænu grundum. Þeir láta
lífsgerfin fjötra sig, en bak við gerfin býr hið eilífa
líf. Þar er allt eitt — þar er fullkomin eining.
Mig langar til að sýna þeim, sem eru i fjötrum,
veg frelsisins, því að eins frelsið getur skapað ham-
ingju; og hamingja er það, sem allir þrá. Ég hefi
séð menn haltra við hækjur trúarbragða og auð-
æfa. Ég hefi séð þá í búri langana sinna og i skugga
af sinni eigin trú. En þeir eru ekki hamingjusamir.
Andlit þeirra hera vitni um óþreyjuna, sem innra
býr.
Auðlegð lijartna þeirra og huga liefir ekki fengið
fullnægju. Mig langar til að opna dyrnar fyrir þeim
og sýna þeim veg hamingjunnar.