Helgafell - 01.12.1942, Page 55

HRINGSÓL UM KREML
333
einn — hann hefði karlfuglinn með
sér; að hann í öðru lagi væri íslend-
ingur; að hann hefði í hyggju að
yrkja flokk um Rússaveldi — „þegar
kynni ekki mál og væri heimskur eins
og ljóðskáldi sæmdi, hefði hann að
minnsta kosti vit til að flýja þann leiða
dauðdaga, að kafna í tóbaksreyk.
Að svo mæltu stakk hann flösku af
vódka í vasa karls, annarri í eigin
vasa, lagði handlegg yfir herðar ek-
ilsins og dró hann með sér út í tungls-
Ijósið. Hann langaði til að kynnast
Kreml ögn nánar.
Hversu oft Símon Pétursson sveifl-
aðist í kringum Kreml þessa mána-
fögru og sumarfögru júlínótt, veit
varla nokkur maður, að honum og
ekilnum engan veginn undanskild-
um. Hafa hnettirnir tölu á sveiflum
sínum. Þræla þeir sér út í tímavinnu
eða fyrir kaup af nokkru tagi ? Ei
heldur Símon Pétur I Gera þeir ann-
að en sveiflast og kólna ? Kólna smátt
og smátt....
Þegar leið að myrginstund (en þá
höfðu Símon og ekillinn margsinnis
tekið hvor annan í fóstur) — þegar
leið að morgunstund, og stjörnurnar fór
að syfja og tunglið dofnaði, ók vagn-
karlinn gesti sínum burt frá Kreml og
út í borgina. Eitthvað út í buskann!
Skollinn mátti vita hvert! — Hvert
ætlar hann með þig, Símon Pétur ?
spurði Símon sjálfan sig kurteislega;
Jæja — sama er mér.... Nú hef ég
kynnt mér Kreml.
Með því að endurtaka nafn gisti-
hússins — Grand Hotel — og benda á
úrskífuna, hafði Símon fyrir langa-
löngu komið karli í skilning um, að
hann óskaði að vera heima klukkan
níu. Það var langt þangað til. Karl-
inn gat ekið honum, hvert sem honum
sýndist. Símon var hvorki órólegur.
óþolinmóður eða forvitinn að ráði.
Hann kinkaði kolli; Farðu með mig,
hvert sem þú vilt.
Þeir komu að hliði og óku inn um
það. Þar tóku við smágötur og húsa-
sund. Þeir skröltu meðfram lágum,
sofandi húsum. Stundarkorni síðar
sátu þeir með samóvar á milli sín og
borðuðu og drukku. Það suðaði í
samóvarnum, og teið var rússneskt og
með afbrigðum gott.
Gömul kona, sem kunni orð og orð
á stangli í þýzku, gekk þeim til handa
og virtist vera kona karls. Að minnsta
kosti var ekki nema eitt rúm í herberg-
inu, og allt, sem þau áttu, var í þessu
herbergi, jafnvel aktygin. Henni lík-
aði prýðilega að heyra um næturskrölt
Símonar og húsbóndans og fór að
segja Símoni af létta, allt hennar tal
snerist um Kreml — Kreml.... Það
hefði sjálfsagt verið fróðlegt, ef Símon
hefði skilið það, því þetta var glögg
kerling á sína vísu.
Símon skildi ekki orð, en hlustaði
af mikilli kurteisi og hneigði höfuðið
til samþykkis, þegar hann hélt það
viðeigandi, enda hlaut hann sín laun
um síðir, því í fyllingu tímanna datt
kerlingunni í hug hún Teresa — æ,
hún Teresa!.... Því datt henni ekki
hún í hug undir eins ? Andartak!
Teresa, — það hlýtur að vera ung
kona, er heitir því nafni, hugsaði Sí-
mon með sjálfum sér. Og þó að hann