Helgafell - 01.12.1942, Page 57

HRINGSÓL UM KREML
335
gerði það nú samt. Þá gekk nún meS
hröSum skrefum til dyranna. En hún
sneri sér viS í dyrunum, staldraSi viS
augnablik og veifaSi til hans hendinni
. ...Svo var hún horfin.
Símon og vagnkarlinn skildu eins og
vinir og félagar utan viS Grand Hotel,
báSir harSánægSir með uppskeru næt-
urinnar. Þeir föðmuSust og kysstust
upp á gamlan og góðan íslenzkan og
rússneskan máta. Þeir mundu ekki
heldur sjást framar.
Við morgunborSiS hitti Símon ekki
aðra en Jeppesen, einn af Dönunum.
hvort sem hinir þegar voru búnir að
drekka morgunteið og farnir eða enn
ókomnir.
Hvar hafið þér verið alla nóttina,
herra Pétursson ? spurði Jeppesen —
hann hafði sofið vel og hlakkaði til að
fá sér skemmtilegt morgunspjall.
Símon settist á stól, studdi höfuðiS í
höndum sér — allt í einu dauSþreytt-
ur. — Ég hef veriS að hringsóla kring-
um Kreml, anzaði hann drafandi,
tungan nennti varla að hreyfa sig.
Hann hugsaði sig um stundarkorn,
bætti síðan viS: Og eitt get ég sagt
yður, herra Jeppesen, og það er, — aS
þegar ég nú hef sofið og vakna aft-
ur, þá verð ég afskaplega glaður — og
afskaplega hryggur.... Það er Kreml
— og tunglið — og Teresa....
Nei, nú varð hann að hátta og sofna.
Fyrr en hann hafði sofið, var ómögu-
legt fyrir hann að átta sig á þessu.
KvæSiS — það var tilbúið á sínum
staS.
En allt í einu reiddist hann við
Jeppesen, varð fokvondur, reiddist við
alheiminn: — ÞaS er aumt til þess aS
vita, aS dagur eftir dag vikum saman
skuli hafa farið algerlega forgörðum!
En hvers er að vænta af öðrum eins
asnakjálkum ! Túlkurinn — asni! Far-
arstjóri — grasasni! Jeppesen —
(hafði hann gleymt, aS hann var að
tala við hann, eða þekkti hann hann
ekki fyrir annan ?) — asni! Grasasnar
og fábjánar allir með tölu! Naut-
gripir.
FræSilega séð hef ég ekkert á móti
ákveðnum skoðunum og hlífðarlaus-
um mannlýsingum, anzaði Jeppesen
og roðnaði við; en ég kann betur við,
aS þær séu rökstuddar, og þaS finnst
mér á skorta hjá yður, herra Péturs-
son — að minnsta kosti enn sem kom-
ið er. Hitt skal ég játa, að ég fyrir mitt
leyti hefði ekki haft neitt á móti því
að losna við sumt af því, sem okkur
hefur verið sýnt á daginn og aka of-
urlítið í vagni að nóttu til í staðinn. En
hver eru þér eiginlega, herra Péturs-
son ? Hvers konar félagsskapur getur
þaS verið, sem sent hefur ySur út af
örkinni með umboði og trausti ?
Símon var allt í einu orðinn glor-
hungraður og dauðþyrstur og var í
óða önn að bæta úr hvoru tveggja —
mátti varla vera að því aS anza Jeppe-
sen: Það er stúdentafélag, tautaði
hann á endanum og tuggði sem fast-
ast.
HvaSa stúdentafélag er það ? gekk
Jeppesen á hann ótrauður.