Helgafell - 01.12.1942, Side 134

BRÉF FRÁ LESENDUM
V erzlunarskólastúdentarnir
í Háskólanum hafa þau tíðindi gerzt í vetur,
að tveir fjölmennir stúdentafundir hafa verið
haldnir um sama málið. Gekkst Stúdentafélag
Reykjavíkur fyrir öðrum, en stúdentaráð há-
skólans efndi til hins. Umræðuefnið á báðum
þessum fundum var hin nýja reglugerð Verzl-
unarskóla íslands, er veitir skólanum rétt til að
brautskrá stúdenta með fullum réttindum til
inngöngu í hvaða deild háskólans sem er. Sam-
kvæmt tillögu kennslumálaráðuneytisins undir-
skrifaði ríkisstjóri reglugerð þessa þann 5. nóv.
síðastliðinn.
Það kom í ljós á báðum þessum fundum, að
stúdentar eru almennt mjög mótfallnir þessu
nýmæli. Hafa menn jeitt ýmsum misjafnlega
góðgjarnlegum getum að, hvers vegna þeir eru
það, og sumir telja það jafnvel furðulega fram-
hleypni úr þeim, að vera að fetta fingur út í
það, sem gert er á háum stöðum. En þegar sá
viðburður skeður í skólamálum þjóðarinnar, sem
ætla má, að auki hina árlegu stúdentaviðkomu
um hér um bil þriðjung, þá finnst okkur stúd-
entum það eitt sama, að láta málið ekki hlut-
laust, heldur mynda okkur eftir föngum skoðun
um, hvort menntunum í landinu sé að því hag-
ur eða hnekkir. Það er að vísu oflof hjá hinum
skarpgáfaða forystugreinarhöfundi Vísis, þegar
hann kallar okkur ..þaulreynda stjórnmálamenn,
en við leggjum metnað okkar í að hafa opin
augu og eyru fyrir því, sem gerizt með þjóð
okkar, og leggjum orð í belg, þar sem við telj-
um okkur eiga hlut að máli. í verzlunarskóla-
málinu svonefnda eru stúdentar mjög einhuga,
og það má afdráttarlítið fuljyrða, að það sem
sagt verður um það hér, sé mælt fyrir munn
þeirra allra.
Því ber ekki að neita, að dylgjur nokkrar hafa
heyrzt um, hvers vegna Verzlunarskólinn öðl-
aðist þessi réttindi einmitt nú. Ekki skal það
gert að umtalsefni hér, enda ekki á tilganginn
lítandi, ef afleiðingin er góð. Mergurinn máls-
ins er, úr því sem komið er, hvort líkur séu til,
að Háskólanum berist stúdentar úr hinum nýja
studentaskóla, sem séu eins vel menntir almennt
og eins háskólahæfir og stúdentar úr mennta-
skolunum tveimur. Enn sem komið er verður
eingöngu að raða þetta af reglugerð hins nýja
skóla, en þar að auki torveldar það samanburð-
irin, að námsgreinar eru að nokkru leyti aðrar
en í menntaskólunum.
Eftir reglugerðinni skal tveggja vetra lær-
dómsdeild bætt við Verzlunarskólann. Lesa
nemendur þannig fjögur fyrstu árin undir verzl-
unarskólapróf eins og verið hefur og leggja
einkum stund á almenn verzlunarfræði, bók-
færslu og tungumál með sérstöku tilliti til við-
skiptamáls. Þeir, sem við prófið hljóta lág-
markseinkunnina 5,67 (Orsted), mega síðan
setjast í lærdómsdeildina, sem á að fylla upp í
þær eyður, sem með þarf, til að breyta verzl-
unarfræðingi í boðlegan stúdent.
Lítum nú á einstakar námsgreinar lærdóms-
deildarinnar. Um í slenzk.ii segir reglugerðin:
..Leggja skal sérstaka áherzlu á lestur og skýr-
ingu íslenzkra bókmennta einkum kveðskapar
og á vandvirkni og lipurð nemenda í meðferð
móðuíinálsins í ræðu og riti“. Hér virðist mark-
ið ekki )ágt, þó að orðalagið sé óákveðið, en
þegar þess er gætt, að til að ná því, skal að-
eins verja 2 stundum á viku í lærdómsdeildinni,
vaknar sú grunsemd að það geti brugðið til
beggja vona, hvort það verði unnt eða ekki. Þó
eru menn sammála um, að móðurmálið eigi
að skipa heiðurssess í skólum landsins, og í
menntaskólunum er því mjög mikill sómi sýnd-
ur. í allri lærdómsdeild þeirra er íslenzka kennd
3 stundir á viku, en kennarar telja, að lítið
hallist á um fslenzkukunnáttu manns með verzl-
unarskólapróf og þess manns, sem lokið hefur
3 bekkjar prófi í menntaskólunum.
Það er dálítið erfitt að átta sig á, hve mikils
á að krefjast í nýju málunum, dönsk,u, ens\u,
þýzku og frönsku, en við höfum orð skóla-
stjóra Verzlunarskólans fyrir því, að það verði
sízt minna en í máladeild menntaskólanna.
Enginn ber brigður á það, en reglugerðin mælir
svo fyrir, að sérstakt tillit skuli tekið til rita
og ritgerða um viðskiptamál og hagfræði, og
það verður vitanlega gert á kostnað hins bók-
menntalega.
Latínu skal kenna 4 stundir á viku annan
veturinn aðeins. Svarar þetta mjög til þess, sem
kennt er þeirri grein í stærðfræðideild mennta-
skólanna. Þó má skólinn taka upp í latínu stað
spænsku, ítölsku eða aukna frönsku, svo að
ekki verður annað séð en að hægt sé að snið-
ganga Jatínuna alveg. Til samanburðar skal
þess getið, að í máladeildum menntaskólanna