Tímarit Máls og menningar - 01.05.1949, Blaðsíða 98
ÞÓRUNN MAGNÚSDÓTTIR:
Eftir er enn yðvarr lilutur
Orðsending til íslenzkra kvenna
íslenzkar konur, sá atburður hefur gerzt í landi voru, að íslenzka
þjóðin, sem samkvæmt eðli sínu og sögu kýs það eitt að lifa frjáls og
óháð í fullri sátt og samlyndi við allar þjóðir heims, hefur verið svikin
út í samning um hernaðaraðild, þar sem allir aðrir aðilar eru annað
hvort stórveldi eða þjóðir, sem á okkar mælikvarða eru stórar. Og
þessar þjóðir eru hernaðarþjóðir frá upphafi sinna vega og standa
sumar hverjar í illræmdum átökum við nýlendur sínar. Þær eru gráar
fyrir járnum af linnulausum vígbúnaði og geta hvaða dag sem er boðið
út her manns til sóknar eða varnar.
Hvaða erindi eigum vér inn í þann hrunadans heimsveldanna, sem
búið er undir með skefjalausum áróðri stríðsæsingamanna, taumlausri
fégræðgi vopnaframleiðenda og brjálkenndri valdahneigð þeirra
manna, sem eiga sér mesta vegs von á ófriðartímum? munuð þér
spyrja, konur góðar. Og von er þér spyrjið. Það virðist með öllu
óskiljanlegt, að sú þjóð, sem hefur lýst yfir ævarandi hlutleysi og
markað friðarstefnu sína um aldur og ævi, skuli nú skyndilega, og
þvínær án alls fyrirvara, hafa verið knúin inn á þá braut, sem er and-
stæð vilja allra óspilltra manna og sannra íslendinga. Og þetta er gert
með þingmeirihluta, sem fenginn var með kosningaloforðum, sem ekki
voru haldin.
Hvernig hefur þetta mátt ske? Hvað veldur þeim voða, sem að hönd-
um hefur borið? Er yfirvofandi árás, sem vér þurfum að leita verndar
gegn? Nei, svo virðist einmitt ekki vera. Það er upplýst af hermála-
sérfræðingum að Island þarf ekki að óttast árás, ef það gefur ekki
tilefni til hennar sjálft með því að láta mikilsverðar herstöðvar í té
stórveldi, sem á í opinskáum illdeilum við voldugan óvin og ögrar
honum með því að vígbúast af miklum móði, og ver auk þess ofur-