Tímarit Máls og menningar - 01.05.1949, Blaðsíða 79

OPINBERT LISTASAFN Á ÍSLANDI
141
ræktunar skrúðgarðs, sem mundi geyma höggmyndir safnsins, hér næst-
um ótæmandi. Hann mundi blasa við suöri, liggja upp eftir fallegri
brekku, og svo er þaö ekki sízt heita vatniö, sem er aðeins steinsnar frá.
Trjágarður Eiríks Hjartarsonar, sem liggur þarna rétt fyrir neðan, sýnir
bezt, hvað gera má. (Reyndar mundi Laugarásvegurinn skera þennan
garð, en hann mætti auðveldlega brúa á smekklegan hátt, eins og iðulega
er gert erlendis. Kannske mætti einnig breyta veginum, því að því er ég
man, er lega hans þarna ekki háð neinni ákveÖinni nauðsyn.)
Fyrir nokkru síÖan var mér sagt, að náttúrufræöingar heima væru
með fyrirætlanir um bótaniskan garð, þar sem ræktuð yrði öll flóra
landsins. Þar sem mér viröist fyrirætlun þessi mjög nauösynleg, hefur
mér dottið í hug, hvort ekki mundi liggj a beint við, að sameina þetta
tvennt, höggmyndagarð og slíkt bótaniskt safn. Allar aðstæður virðast
mér hinar beztu, því jarðvegurinn er tilbreytingaríkur, allt frá mýr-
lendi upp í hrjóstrugt holt, auk þess sem jarðhitinn er nógur.
Suma hef ég heyrt gagnrýna þessa staðsetningu fyrir það, að safnið
mundi liggja um of úr alfaravegi, og vilja helzt sjá það byggt í mið-
bænum. Þetta álit virðist mér vera sprottið af ónógum skilningi á eðli
slíkrar stofnunar. Menn eiga ekki að skreppa inn í safnið til þess að
standa af sér skúr, heldur eiga þeir að fara þangað, þegar nægur tími
er fyrir höndum til þess að skoða vel. Einnig er mér ókunnugt um, að
þeir staðir séu falir í miðbænum, þar sem nóg landrými sé undir
höggmyndagarð, en það er auðvitað frumskilyrðið. Þess her og að
gæta, að áætlaöar eru miklar framkvæmdir í Laugardalnum, sem eiga
eftir að gera þetta svæði að veigamikilli miðstöð í lífi borgarinnar.
Útlit byggingarinnar. Ef hús þetta yrði byggt, eins og hér er gert
ráð fyrir, mundi vera um algjöra nýjung að ræða í íslenzkum bygg-
ingarmálum. Hingað til hafa Reykvíkingar illu heilli orðið að sætta
sig við opinberar byggingar, sem líkjast frekar ferlegum náttúruvið-
undrum en verkum manna: Grá steinhlöss, sem bera þess engan vott,
að augað skipti máli. í stað þess myrkurs og þunga, sem yfir þeim
hvílir, andar þetta hús björtu. Það er frjálslegt yfir því og vingjarn-
legt, — það er eins og búi í því bundin orka og gleði.
Einmitt þannig á listasafn að vera. Einmitt þannig á það hús að
mæta auganu, sem geymir gróanda íslenzkrar menningar. Það á að
bjóða mönnum heim og vera sjálft listaverk.