Tímarit Máls og menningar - 01.05.1987, Side 111

Skuggar
í götuna með hrjúfum skósólunum, þreifaði á dimmri götunni í
ákafri leit. Orvæntingarfullar fálmkenndar og samhengislausar hugs-
anir flugu um huga hans. Ef hún er brotin . . . fólk yrði að vera í
bænum . . . mamma . . . af hverju mamma . . . af hverju?
Hann andaði þungt og skreið eftir malbikinu, uppglennt augun
reyndu að greina sprautu á götunni. Þarna . . . þarna. Hún lá þarna,
alheil. Ennþá gráhvít . . . ennþá óskemmd. Hún lá þarna við hliðina á
rauðum og bláum plastvörubíl sem hann hafði dottið um. Hann
greip föstum tökum um sprautuna og skrönglaðist á fætur. Krakka-
skratti, urraði hann og sparkaði í vörubílinn sem valt með holu plast-
hljóði á hliðina.
Hermann!
Hann hrökk í kút við kallið, stirðnaði upp og kyngdi óttasleginn.
Er þetta ekki Hemmi, sagði kvenmannsrödd fyrir aftan hann og
hann sneri sér hægt við. Hún stóð á gangstéttinni, hélt á handtösku
og hálsinn var teygður fram. Hún starði á hann rannsakandi. Og
hann svitnaði þrátt fyrir kuldann. Hún gekk nær. Hemmi minn,
sagði hún undrandi, hvað er að sjá þig barn? Hann reyndi ákaft að
muna eftir feitu andliti hennar en var alveg tómur. Galtómur. Þú . . .
þú ert holdvotur, kvakaði kerlingin og virti hann fyrir sér frá hvirfli
til ilja. Eg . . . datt, sagði hann bjálfalegur og reyndi að fela sprautuna
uppi í erminni. Og mikið ertu orðinn horaður, Hemmi minn, og þú
ert svo fölur . . . hefurðu kannski verið veikur? Hann svaraði engu,
stóð bara þarna niðurlútur. En hvað er annars að frétta af blessuninni
henni mömmu þinni? spurði hún og honum fannst augnaráðið gráð-
ugt. Hún er eiginlega flutt, sagði hann og sá strax eftir að hafa sagt
þetta, um leið og hann sleppti síðasta orðinu. Er hún flutt, hváði
kerlingarfíflið og teygði hálsinn lengra fram. Hann fann að hún
andaði framan í hann og honum varð óglatt. Flutt hvert? Hann sleikti
varirnar órólegur. Hún . . . hún fór með Skúla til Sigló. Þessi gamla
vinkona mömmu hans . . . eða var hún frænka . . . varð forvitnari og
forvitnari. Já alla leið til Siglufjarðar, fékk Skúli þá starfið í frystihús-
inu? Hún beið ekki eftir að hann svaraði. Og af hverju ert þú ekki
með þeim? Fyrst að pabbi þinn fékk vinnu þarna . . . Hún líktist hræ-
fugli. Hrægammi.
Skúli er ekki pabbi minn, sagði hann skýrt, kreisti aftur augun og
kýldi hana. Eins fast og hann gat. Hún hrundi niður, mikill búkurinn
237