Tímarit Máls og menningar - 01.05.1987, Síða 112

Tímarit Máls og menningar
skall af þunga á götuna þegar fæturnir bognuðu undir henni og hann
haltraði af stað og örvæntingin heltók hann. Ef enginn væri í bæn-
um . . .
Löngu seinna að því honum fannst komst hann niðureftir og bylgj-
ur fagnaðar skullu yfir hann þegar hann sá að hópurinn var á sínum
stað. Þau sátu þarna öll: Gömlu góðu andlitin sem hann þekkti betur
en þreytulegt andlit mömmu sinnar eða rauðleitt andlit Skúla djöfuls.
Hann haltraði til þeirra og brosti breitt.
Þú lítur hörmulega út maður, sagði Hildur og brosti upp til hans.
Dastu í drullupoll gæskur, sagði Gústi og Hermann velti því fyrir sér
eins og svo oft áður hvort hæðnisbrosið næði til augnanna, en eins og
alltaf var það óleyst gáta því augu Gústa voru vandlega hulin bakvið
spegilgleraugu. Það er, ef hann er með einhver augu, hugsaði
Hemmi.
Eigiðið eitthvað, sagði hann og leit á þau. Hildur gróf hendurnar í
vasa leðurjakkans og hristi höfuðið. Hún og Gústi virtust vera þau
einu sem ennþá voru ekki stónd. Þú komst aðeins of seint, við vorum
að skipta því síðasta á milli okkar sagði hún. En ég verð að fá
eitthvað, ég verð . . . röddin brast og hann starði á þau til skiptis og
það var æði í augnaráðinu. Eg er að byrja, sagði hann og sýndi þeim
skjálfandi hendurnar, ég verð að fá eitthvað. ÉG VERÐ.
Það varð þögn. Þá ræskti Gústi sig og hrækti á gólfið. Fokk
maður, ég er ekki hrifinn af þessu, sagði hann og hristi hausinn. En
samt. Hérna, hann gróf upp penna og benti Hermanni að koma nær,
tók hönd hans í sína og skrifaði á handarbakið. Síðan lokaði hann
pennanum og glotti. Farðu til þessa heimilisfangs og spurðu um Palla
Pé. Hann getur kannski reddað þér. Ef ekki . . . Hemmi kinkaði
kolli. En ég á ekki grænan eyri. Gústi andvarpaði. Þú ert frík, jæja
segðu honum að ég hafi sent þig og þá lánar hann þér kannski. En ef
þú borgar ekki á réttum tíma þá . . . Hann dró fingurinn rólega yfir
barkakýlið og Hemmi skildi.
Hann kvaddi þau og haltraði út. Strætó kom aðvífandi og hann
vissi að hann kæmist með honum til Palla Pé. Bílstjórinn var góður
og lánaði honum í strætó. Hann settist aftast, hallaði hausnum að
rúðunni, lokaði augunum og hann hristist með bílnum. Regnið skall í
sífellu á loftlúgunum.
Hann kom til sjálfs sín rétt áður en hann átti að fara út og hann
238