Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1998, Page 96

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1998, Page 96
KRISTJÁN B. JÓNASSON andlegu starfi höfundarins, afurð vinnu hans og verksmiðja í senn, efni sem á sér engan platónskan gullfót, enga innistæðu í frummyndaheimi hins „vel skrifaða“ en stendur óstöðugum og síbreytilegum fótum á sínum eigin völtu forsendum. Hún er ekki tjáning sálar í búri; hún er framrás orku, áþekkt því þegar líkamanum er beitt til ásta. Hún rís upp af líkama þess sem ritar eins og væri hún sjálf líkami af líkama og í henni búa eiginleikar sem fæðast af þörfinni til að umbreyta líkamanum og laga hann að eigin vilja, eigin duttl- ungum. Limlesting hins efnislega líkama, umbreyting hans og endurmótun, er á vissan hátt tilraun til að heimta skriftina aftur til baka. í stað þess að fara með skriftina út úr líkamanum fer líkaminn að rita sig sjálfan upp á nýtt. Hann hættir að treysta að textinn millifæri orkuna yfir á nýtt snið en nýtir hana til að endurvinna sig sjálfan. Allir kannast við hve gaman það er að „lesa“ fólk sem hefur lagt natni og orku í að umbreyta sér sjálfu, skjóta í sig málmi, rista á sig myndir, breyta nefi og brjóstum. Það hefur sannarlega „sögu að segja“. Langan bálk um minningar sem ristar voru á búkinn og færðar inn í húðina, ör eftir gaddavír eða vígtennta hunda, skrámur eftir harðhenta elskhuga og ógleymanlega smámynd af birtuspilinu fyrir utan tattústofuna í Amsterdam þar sem heilagur Georg með lensu var ristur í vinstra herðablaðið. Hvílíkt lífshlaup! Hvílík ævisaga sem aðeins verður les- in af næmasta túlkanda, lesanda sem megnar að smeyga sér inn í eyðurnar og hefja þaðan upp eina söguna enn, ekki guðlega merkingu, heldur sögu sem flöktir skamma stund og hverfur svo. Er þetta ekki góð skrift? Hin allrabesta skrift? III Loftið er þunnt á Parnassostindi og gammarnir verða þreyttir af því að anda því að sér. Þeir endast verr til göngu og hafa lítinn mátt til skrifta en mæna dagana langa niður í dalina, niður til borganna þar sem önnur menning en þeirra dafnar í fúlli láglendisstybbunni. Þeir horfa á menjar hennar með lítt duldum viðbjóði og finnst þar fátt til matar enda skortir þar skýru mörkin milli góðs og ills sem að þeirra áliti bera uppi alla menningu. Þeir gæla við þá hugmynd að í hópi þeirra ríki eilíft gullaldarástand og þessi ímyndaða fortíðardýrð gagnast þeim sem mælistika á allt sem ber fyrir sjónir. Mottó þeirra er: „Hvernig hefði Virgill komist hér að orði,“ jafnvel þótt þeir kunni ekki latínu og hafi vart lesið nema hálfa línu eftir skáldið í enskri þýðingu. Þeir þumbast sum sé við og láta eins og úrvalshópur afburðamanna geti enn skorið úr um góða skrift og vonda, fellt afdráttarlausa dóma um bögubósa og brilljansa og kveðið upp úr um muninn þar á með slíkum þunga, að allur al- menningur kyngi munnvatni og lími aftur á sér gúlann. En þeir tala fyrir daufum eyrum. í borgunum eru það ekki Parnassosmenn sem hafa úrslita- 94 www.mm.is TMM 1998:3
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.