Skagfirðingabók - 01.01.1980, Page 38
SKAGFIRÐINGABÓK
krónur. Honum var skipt sama ár, svo nú er Ekknasjóður Fljóta-
manna sérstakur sjóður með um 5—6 þúsund króna inneign.*
íþróttir
Þegar talað er um íþróttir á miðri síðustu öld og áratug-
unum þar á eftir, tjáir ekki að einblína á íþróttir og íþróttamót nú-
tímans. A þeim árum voru íþróttirnar fremur fábreyttar og engir
íþróttakennarar og engin vísindaleg þjálfun. Þá var hver og einn
sinn eginn kennari og sinn eginn þjálfi. En þrátt fyrir þetta er
þó hægt að tala um íþróttir á þeim tímum. Þá var hlaupið — í
leikjum og langferðum — og stokkið — stall af stalli í fjallgöng-
um og yfir læki — og þá var glímt — í bændaglímu, og endra-
nær, þegar fundum stráka bar saman — og þá var farið á skautum
og skíðum — yfir fjöll og firnindi. Þeir sem sköruðu fram úr á
einhverju þessara sviða voru nefndir íþróttamenn, og áttu þeir það
nafn fyllilega skilið.
Einar var liðleikamaður mikill á unga aldri og langt fram eftir
ævinni. Mun hann hafa iðkað glímur og stökk framan af, og um
stökkfimi hans sérstaklega vil ég geta þessa: Hann sagði mér
sjálfur, að á yngri árum sínum hafi hann leikið sér að því að
stökkva jafnfætis upp heiltjörukjagga.
Þorvaldur Arason á Víðimýri sagði mér þessa sögu um hann:
Einu sinni sem oftar var samkoma á Garði í Hegranesi og var
þar margt manna saman komið, bæði ungra og aldraðra; þar á
meðal var Einar á Hraunum. Höfðu menn þar ýmislegt til skemmt-
unar, og þar á meðal hástökk yfir kaðal án tilhlaups. Léku ýmsir
vel, en þó misjafnlega. Einar var þá kominn á sextugsaldur. Horfði
hann á leikinn um stund og lagði ekki til málanna. Allt í einu
snaraðist hann úr treyjunni og stökk yfir kaðalinn. Ekki man eg
hve hátt hann var frá jörðu, en það sagði Þorvaldur mér, að Einar
hefði stokkið langhæst þeirra, er þar voru og reyndu stökkið.
* Hér hefur sitthvað verið lagfært skv. riti séra Bjarna Þorsteinssonar í aldar-
minningu Siglufjarðarverzlunarstaðar 1918.
36