Tímarit Máls og menningar - 01.09.2014, Síða 47

TMM 2014 · 3 47
Björn Halldórsson
Eiginmaðurinn og bróðir hans
Hann stóð upp til að svara þegar síminn hringdi í annað sinn. Þau höfðu
verið að ræða pólitík við borðið og hann var trufluninni feginn. Tengdafor-
eldrar hans voru í mat. Kaffið var komið á borðið ásamt brotum af dýru og
dökku súkkulaði sem Ella hafði borið fram á litlum skreyttum diski. For-
eldrar hennar höfðu gefið þeim diskinn eftir jólaferð til Marokkó og þótt
hann passaði ekki við neitt af hinu leirtauinu var diskurinn oft notaður.
Sérstaklega þegar foreldrar hennar voru í heimsókn.
Hann var nýbúinn að koma krökkunum í rúmið og flýtti sér fram á gang
að svara áður en lætin í símanum vektu forvitni þeirra. Hann lyfti tólinu að
eyranu og sagði: „Halló!“
Það var einhver á línunni, svo mikið var víst. Hann heyrði andardrátt en
honum fylgdi engin rödd. „Halló?“ sagði hann aftur, og teygði óið eins og
hann væri að vonast eftir bergmáli.
„Jóhann? Hæ, þetta er ég,“ sagði bróðir hans á hinum enda línunnar.
„Hæ. Hvað segirðu?“ Hann sneri sér í gættinni og bandaði hendinni í
áttina til Ellu og í átt að kaffibollanum sem stóð og kólnaði á borðinu. Hún
stóð upp og kom til hans með bollann og hann klemmdi tólið á milli eyra og
axlar til að taka á móti. Hann bærði varirnar utan um eitt hljóðlaust „takk!“
en hún stóð kyrr nærri honum og beið með áhyggjuhrukku á enninu. Hann
snerti hana létt á beran upphandlegginn til að senda hana aftur til foreldra
sinna og hallaði stofuhurðinni á eftir henni.
„Ég er ekkert að trufla, er það?“ sagði rödd bróður hans í niðamyrkri sím-
tólsins.
„Nei nei. Við vorum að klára að borða.“ Hann lyfti bollanum og saup. Ella
og foreldrar hennar drukku biksvart kaffi í litlum bollum og hann kímdi
út í annað yfir tepruskapnum þegar hann kleip tveim fingrum utan um
dúkkulegt haldið. „Foreldrar Ellu eru í mat en við erum bara að fá okkur
kaffið.“
„Já. Ókei.“
Það var aftur þögn í símtólinu. Hann velti því fyrir sér hvort Böddi hefði
verið að drekka. „Hvað segirðu?“ Hann lagði bollann og undirskálina frá sér,
ofan á plastaða og óopnaða símaskrá á skenknum. Hver notar enn síma skrár?
hugsaði hann á meðan hann beið eftir frekari orðum frá bróður sínum.