Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Side 10

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
10 TMM 2017 · 4
jónsson Wulcan. Ég á einn bróður, Hilmar Ramos, sem er sex árum eldri en
ég. Við erum hálfsystkin. Mamma á hann af fyrra hjónabandi.
Hvaðan af landinu ertu ættuð?
Ég er fædd í Reykjavík. Ég er ættuð af Seltjarnarnesi, langamma mín fædd-
ist á Eiði sem í dag er Eiðistorg og ég veit ég á ættir að rekja vestur og austur
en annars held ég að fólkið mitt hafi flakkað á milli landshluta og erfitt að
setja fingur nákvæmlega á hvaðan það kemur.
Þú ólst upp í Reykjavík – viltu segja mér frá bernskustöðvunum?
Fyrstu þrjú árin var ég á Barónsstíg þar sem pabbi og mamma og Hilmar
bjuggu í mjög lítilli íbúð. Svo þurftu þau að stækka við sig og keyptu blokk-
aríbúð í Hólahverfinu í Breiðholtinu. Þar bjó ég ásamt fjölskyldu minni
þangað til ég var ellefu ára og foreldrar mínir skildu og mamma keypti íbúð
í Hlíðahverfi og ég bjó í Hlíðunum þangað til ég fór að heiman sautján ára.
Geturðu sagt mér frá umhverfinu – landslaginu þarna í kring – þegar þú
varst lítil.
Ég á nokkrar minningar af Barónsstíg og upp í hugann kemur oft bak-
garðurinn við gráu steinhúsin við Eiríksgötu og skúrinn þar og þakið á
skúrnum. Í Breiðholti bjuggum við á efstu hæð, ekki í hárri blokk en við
höfðum ágætt útsýni yfir hverfið og yfir skólalóð, yfir leikskóla og yfir Hóla-
garð og aðeins yfir Reykjavík líka. Upp í hugann koma þakið á bílskúr, þakið
á Hólagarði og þakið á Hólabrekkuskóla.
Þú horfir á bernsku þína úr lofti?
Já.
Manstu fyrstu minninguna?
Ég á nokkrar sem ég veit ekki í hvaða tímaröð gerðust. Ein tengist konu
sem bjó á efstu hæðinni í húsinu á Barónsstíg, hún varð vinkona mín, bakaði
flatkökur á pönnu og var alltaf að fara í jarðarför. Ég hélt hún færi að tína
jarðarber og vildi fara með að tína jarðarber. Það er ein minning. Ég á fleiri
minningar af fólkinu á stigaganginum og samskiptunum við það.
Mamma þín var skáld, rithöfundur og þýðandi, varstu meðvituð um það
þegar þú varst lítil?
Já, ég man eftir áherslunni sem var lögð á vísur og kveðskap. Vísnabókin
var mikið uppi við. En þó held ég það sé ekki óvenjulegt og tengist ekki
endilega því að hún var skáld – vísur eru mjög góð aðferð sem við notum
til að tala við börn – að ríma og leika sér með tungumálið. Þegar ég kom í
grunnskóla átti hún ljóð í skólaljóðum og það undraði mig að hinir krakk-
arnir ættu ekki mömmu sem átti ljóð í skólaljóðum. Mig minnir að það hafi