Tímarit Máls og menningar - 01.12.2017, Síða 125

„Vi ð v i l d u m b y l t i n g u “
TMM 2017 · 4 125
fullkomlega. Draumar um frelsi og lausn úr hvers kyns áþján gjörbreyttu
mörgum þá þegar.
S.: Þú mótmæltir sjálfur ásamt fleirum í Nanterre í maí 1968 því að kynin
væru aðskilin á stúdentagörðunum – ekki rétt?
Cohn-Bendit: Jú, stúdentarnir af báðum kynjum bundu enda á þessa
aðgreiningu. Við risum upp gegn siðferði og lífsmáta sem við höfðum fengið
í arf og kærðum okkur ekki um. Ef einhver á þessum árum leigði ógiftum
manni út herbergi í Þýskalandi og sá hinn sami fékk heimsókn konu eftir
klukkan 10 að kvöldi gerði leigusalinn sig sekan um saurlífismang sem var
refsivert. Hugsiði ykkur!
S.: Á þessum tíma fór sú skoðun að ryðja sér til rúms að í raun væri
borgaralegt siðferði kynferðislega þjakandi fyrir fólk og einnig börn og
kynvitund þeirra ætti að fá að þróast með frjálsum hætti. Þegar þú sagðir í
bók þinni Der grosse Basar: „Stöðugt daður mitt við öll börn fékk brátt á sig
erótískan blæ,“ varstu sakaður um að vera barnaníðingur og þessar hugrenn-
ingar komu þér í koll.
Cohn-Bendit: Við vildum brjóta á bak aftur hið bælandi siðferði sem þá
var ríkjandi. Í okkar augum var hjónabandið þvingandi, einnig hið hefð-
bundna samband kynjanna og hinir ströngu uppeldishættir sem tíðkuðust.
Og við vorum áhyggjulaus. Og áhyggjuleysi táknaði einmitt ekki að maður
hefði rétt fyrir sér. En ef maður ætlar sér að vega og meta allar hugmyndir
og virða öll sjónarmið og jafnframt að hafa fyrirfram málamiðlun í huga þá
gerir maður enga uppreisn. Ég var aldrei barnaníðingur; hvorki foreldrar né
börnin á barnaheimilinu, sem ég vann á um þessar mundir, hafa haldið því
fram. En þegar ég lít til baka verð ég að játa að ummæli mín í Grossen Basar
voru heimskuleg og óábyrg.
S.: Hafa þessar ásakanir valdið þér óþægindum?
Cohn-Bendit: Þær hentuðu mjög vel á kosningatímum til þess að vekja
andúð á Græningjum. Ég hafði á tilfinningunni að þær væru tæki í höndum
hægri manna til þess að kveða 68-kynslóðina endanlega í kútinn. Eftir for-
skriftinni: Þar náðum við loks taki á honum. Ég var aldrei kommúnisti, þar
höfðu hægri mennirnir ekkert á mig. Ég hafði heldur aldrei mælt ofbeldi bót.
Það sem er hins vegar merkilegast í þessu sambandi er að þegar bók mín kom
út árið 1975 hafði ekki nokkur maður æst sig upp vegna þessara hneykslan-
legu orða, hvorki SPIEGEL né Bild, né heldur kaþólska kirkjan, enginn.
S.: Nú á dögum átta menn sig betur á hættu á kynferðislegri misnotkun
á börnum.
Cohn-Bendit: Augljóslega og það er auðskilið að allt sem lýtur að börnum
og kynlífi er metið á allt annan hátt en árið 1975. Frómt frá sagt hef ég litið
á tilraunir til þess að gera mig að barnaníðingi beinlínis sem lið í að gera út
af við mig. Ég hef spurt mig hvort við á sjöunda áratugnum höfum kannski
líka haft slíka tortímingarhvöt gagnvart pólitískum andstæðingum. Snýst