Hugur - 01.01.2018, Blaðsíða 122

Hugur - 01.01.2018, Blaðsíða 122
122 Sigurður Kristinsson hefur ástæðu til að meta í fari stjórnmálamanna í fulltrúalýðræði. Það er eitt að hafa ástæðu til að meta færni stjórnmálamanns við að ná fram hagstæðri niður- stöðu með málamiðlunum við ótrúlegustu aðila, sem væri útilokað án þess að slægð kæmi þar nokkuð við sögu. Allt annað er að hafa ástæðu til að meta það í fari stjórnmálamanns að hann kæri sig almennt kollóttan um hreinskilni og heiðarleika sem sjálfstæð gildi. Slíkan stjórnmálamann væri einfaldlega ekki hægt að taka trúanlegan eða treysta á. Gildi hreinskilni og heiðarleika virðast því sannarlega mikilvæg í stjórnmálum, þrátt fyrir að ef til vill sé ástæða til að veita stjórnmálamönnum hæfilegt svigrúm til að leika listir sínar við skreytingar og sviðsframkomu í þágu góðra markmiða. Rök af þessu tagi eiga meðal annars við um hugtökin einlægni (e. sincerity) og það að vera sjálfum sér trúr (e. authenticity). Þeir sem sjá ofsjónum yfir hræsni stjórnmálamanna átta sig ekki endilega á því að það er mögulegt fyrir stjórnmála- mann að varðveita þessar dygðir samhliða því sem hann blekkir, dylur og beitir mælskubrögðum að vissu marki.28 Sá sem er sjálfum sér trúr heldur í heiðri þau gildi og skuldbindingar sem skilgreina sjálfsmynd hans, af ástæðum sem hann telur gildar, og segir satt um hver þessi gildi og skuldbindingar eru.29 Í fulltrúa- lýðræði verða kjósendur að geta reitt sig á dómgreind fulltrúa sinna við breytilegar aðstæður án stöðugs eftirlits kjósenda. Þetta er erfitt ef ekki er hægt að treysta yfirlýsingum stjórnmálamanna um það fyrir hvað þeir standi og að þeir muni ekki víkja frá þeim gildum sem þeir lýsa þannig yfir. Að þessu leyti ættum við að gera aðra kröfu til stjórnmálamanna en leikara á sviði.30 Allir vita að leikarinn er ekki persónan sem hann leikur, en við gerum ráð fyrir því að þótt stjórnmálamað- urinn geti verið slóttugur, mælskur og stundum dulinn á staðreyndir, þá blekki hann okkur ekki varðandi það fyrir hvað hann stendur eða hver hann sé. Með því að halda þessari kröfu sífellt á lofti geta almennir borgarar aukið líkur á að stjórnmálamenn verði við henni og séu eins trúir grunngildum sínum og kostur er, jafnframt því sem þeir séu tilbúnir að gera málamiðlanir og haga seglum eftir vindi í þágu góðra markmiða.31 Sambærileg rök hafa verið færð fyrir mikilvægi heilinda (e. integrity) í lýðræðis- legum stjórnmálum.32 Þegar rætt er um heilindi í stjórnmálum er oft einungis átt við breytni í samræmi við siðareglur eða aðrar viðurkenndar reglur.33 Þetta er þó villandi, því að í siðfræði er hefð fyrir því að líta á heilindi sem skapgerðar- einkenni eða dygð sem birtist í því að vera óviljugur að fórna sannfæringu sinni eða fara á svig við hana.34 Geta heilindi í þessum skilningi nokkurn tímann ver- ið dygð stjórnmálamanns á meðan það er staðreynd að í heimi stjórnmálanna eru málamiðlanir nauðsynlegar? Hér má aftur gera greinarmun á því að blekkja 28 Jones 2016: 489–504. 29 Jones 2016: 490. 30 Jones 2016: 496. 31 Jones 2016: 502. Jones vísar í þessu sambandi til tilrauna Daniels Batson 2008 sem sýna fram á fylgni á milli sjálfsvitundar fyrir tilstilli spegils og þess að vera heiðarlegur. 32 Hall 2018. Sjá einnig Nili 2018. 33 Sjá Gebel 2012. 34 Sjá Scherkoske 2013 og Williams 1973. Hugur 2018meðoverride.indd 122 24-Jul-18 12:21:27
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136

x

Hugur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.