Úrval - 01.12.1954, Page 35

Erituli, sem liinn kunni, þýzld
kennimaður flutti í brezka
útvarpið.
Mótun kristins heims.
Úr „The Listener",
eftir iMartin Niemöller.
HVAR er trú vorri komið á
hinn kristna heim? Pýsir
oss að hafa eða skapa krist-
inn heim? Vér í vorri álfu höf-
um haft hann í þúsund ár og
lengur, og vér höfum engan hug
á að fá slíkan aftur, úr því að
vér erum loksins lausir við
hann. Ég tala í Evrópu miðri, í
Þýzkalandi. Og ég tala sem
kristinn maður og kirkjunnar
maður. Það, sem vér höfum
kallað kristinn heim, hefur ver-
ið tíbrá ein. Þessi kristni heim-
ur hefur fætt af sér endalaus-
ar styrjaldir, fjandskap og hat-
ur, nýlendukúgun og stórvelda-
ásælni. Vér erum þreyttir orðn-
ir á vorri svonefndu kristnu
fortíð. Þetta er næsta skiljan-
legt, því að vér blygðumst vor
fyrir fortíð vora og oss langar
ekki að hverfa aftur til hinna
gömlu, góðu daga, sem vér
minnumst óljóst, daganna fyrir
1914 og 1933.
Vonarvísir.
Sú staðreynd, að oss langar
ekki til þess að hverfa aftur til
þessara tíma, er einmitt hinn
fyrsti og staðgóði vonarvísir
vorra daga. Því að öll von bygg-
ist á innri breytingu, öll von
er fólgin í iðrun. Og oss er ætl-
að að iðrast þess, sem á liðn-
um tímum hefur verið kallað
kristni. Það var kristni án
Krists, án anda Krists. Og þetta
tímabil er nú á enda runnið.
Vér trúum ekki lengur á þessa
kristni.
Á hvað trúum vér þá? Það
er þrautin þyngri að svara
þeirri spurningu. Vér, sem
byggjum hjartastað Evrópu,
trúum ekki á neitt. Vér höfum
glatað traustinu á sjálfum oss
og öðrum, á hugsjónum og kerf-
um. Vér erum orðnir nihilist-
ar, þar sem vér vitum, að vér
eigum engan bakhjarl, ekkert
traust, enga von. Þegar svo er
ástatt fyrir oss, erum vér ein-
mitt komnir að því að iðrast,
yfirvega að nýju allt vort ráð,
leita að nýjum grundvelli. Og
staðreyndin er sú, furðuleg og
gleðileg, að fólk er aftur tekið
að leita til kristinnar kirkju
um ráðleggingu og leiðsögn. Þar
með er ekki sagt, að andleg