Úrval - 01.12.1954, Page 70

68
■Orval
um og færðu sig til. Sá stærsti
gekk út á sporið og beið eftir
því að vagninn kæmi. Þegar
vagninn kom, með um tíu km
hraða, setti fillinn hausinn á
móti honum og reyndi að stöðva
hann. Hlassið var um sex lest-
ir, og þó að fíllinn sé nærri þrjár
lestir, hrökklaðist hann nokk-
um spöl aftur á bak áður en
honum tókst að stöðva vagn-
inn. En strax og vagninn hafði
numið staðar, komu hinir fíl-
arnir, og svo hjálpuðust þeir all-
ir að því að velta honum út af.
Svo rumdu þeir ánægjulega og
bjuggust til að bíða eftir næsta
vagni. Þeri blökuðu eyrunum,
sveifluðum rönunum og úr aug-
um þeirra ljómaði ánægjan yfir
þessum nýstárlega leik.
Ég gat ekki varizt því að
skella upp úr, en kínverski verk-
stjórinn bölvaði þeim í sand og
ösku. Hann sendi verkamenn
sína eftir tómum blikkdósum og
byssu. Þegar þeir komu aftur
stundu síðar, höfðu fílarnir velt
þrem vögnum í viðbót. En nú
upphófum við mikla tónlist,
börðum blikkdósirnar í ákafa
og verkstjórinn skaut mörgum
skotum upp í loftið. Þetta hafði
tilætluð áhrif: fílarnir röltu af
stað og hurfu brátt inn í frum-
skóginn. Þeir þekkja mennina
og vita af reynslunni, að það
borgar sig ekki að vera allt of
nærgöngull eða forvitinn, þegar
þessir skrítnu tvífætlingar eru
annars vegar.
Eftir að maður hefur kynnzt
þessum góðlátlegu, skynsömu
risaskepnum, á maður bágt með
að trúa því, að til skuli vera
menn, sem hafa ánægju af að
skjóta þær. Ég átti eitt sinn
kunningja á gúmmíplantekru á
Norður-Borneó. Hann var Eng-
lendingur. Hann hafði einsett
sér að skjóta fíl, til þess eins,
að geta gortað af því þegar hann
kæmi heim til Englands. Hann
ætlaði að láta mynda sig með
byssuna sitjandi á hræinu.
Ég var staddur hjá honum
þegar honum gafst tækifæri til
að skjóta fíl. Nokkrir fílar höfðu
tekið upp á því að koma niður
á plantekruna á nóttunni, til
að leita að písang-plöntum.*)
Auðvitað ollu þeir dálitlu tjóni;
fyrir kom, að þeir veltu um
kofa í myrkrinu, og písang-
græðireitirnir, sem þeir fundu,
voru ekki mikils virði á eftir.
En ástæðulaust var að drepa
þá, það mátti með hægu móti
reka þá burtu með hávaða og
logandi kyndlum.
En nú var tungl í fyllingu
og við sátum á svölunum og
nutum hinnar ótrúlegu fegurð-
ar hitabeltisnæturinnar, þegar
verkamaður kom til kunningja
míns og sagði að fílarnir væru
komnir aftur. Kunningi minn
tók tvíhleypuna sína, hlóð hana
fílaskotum og svo héldum við
af stað út í mánabjarta nóttina.
Við höfðum ekki gengið lengi
*) Nytjajurt, sem ræktuð er til
að vinna úr henni vax. — Þýð.