Úrval - 01.12.1954, Blaðsíða 98

96
ÚRVAL
morguns dag nokkurn gekk
Troy með fjórum félögum sín-
um ofan Pimmtugustu-og-
fjórðu götu til Fimmta-stræt-
is. Þeir voru í samfestingum,
báru haka og skóflur og höfðu
útvegað sér rauð ljósker og
skilti með áletrunni ,,Menn að
vinnu.“ Svo hófust þeir handa
andspænis gamla Rockefeller
húsinu og tættu upp götuna.
Um hádegið höfðu þeir grafið
þarna myndarlegustu gryfju.
'Troy reisti nú þarna veifur og
skilti og síðan tóku þeir sér
hvíld til hádegisverðar. Hann
leiddi hina óhreinu verkamenn
sína inn í borðsal fínasta gisti-
húss nágrennisins. Yfirþjónninn
varð auðvitað agndofa, en Troy
var undir það búinn.
,,Það er allt í lagi,“ hvíslaði
hann. ,,Þetta er bara smá bragð
sem við komum okkur saman
um að leika, gistihússtjórinn
og ég.“
Þeir kýldu nú vömb sína af
kappi og skeyttu engu þótt sum-
ir hinna gestanna strunsuðu á
dyr með hnakkann aftur á baki,
og að máltíðinni lokinni fór
Troy aftur með sína menn til
moldarverksins. Þeir unnu síðan
að því allan síðarihluta dags-
ins að víkka og dýpka gryf juna,
hengdu loks upp ljósker sín og
skilti og héldu heim. Borgar-
yfirvöldin komust ekki að
hrekkjarbragði þessu fyrr en
kvöldið eftir, og komust aldrei
að því hver hinn seki var.
*
Troy á sér langan feril sem
hrekkjalómur. Mörg hrekkja-
bragða sinna framdi hann á
stúdentsárum sínum i Cornell.
Eitt sinn hnuplaði hann skó-
hlífum frá prófessor nokkrum,
sem þótti vera utan við sig og
málaði þær í líkingu við nakta
mannsfætur. Síðan smurði
hann þær vandlega í sóti. 1
næsta skipti sem prófessorinn
fór í skóhlífarnar skolaði rign-
ingin sótinu af þeim, og menn
sáu ekki betur en sá góði
maður gengi þarna berfættur
um skólahverfið.
Hugh Troy býr nú í Wash-
ington. Hann er duglegur og
víðfrægur listamaður og lág-
myndir hans skreyta veggi
frægra bygginga.
Hugh er sérlega þýðlyndur
maður, mjúkur í máli og ber
lítið á honum í margmenni þrátt
fyrir stærðina, en hann er nær
hálf fjórða alin á hæð. Hann
berst lítt á, og það svo að nálg-
ast feimni. Vinir hans segja að
hann sé eitt hið allra mesta
góðmenni, og saga er sögð, sem
styður þessa skoðun þeirra. Á
skóladögum sínum í Cornell
hjálpaði hann dagblöðunum um
fréttir frá frjálsíþróttamótun-
um. Dag nokkurn varð honum
hugsað út í það að einhver hlaut
að vera lakastur í hverjum leik,
og hversu það hlyti að særa
þann piltinn. Þá fann hann upp
náunga, sem hann nefndi
Johnny Tsal. Og nafn Johnny
Tsals birtist í blaðafréttum frá