Úrval - 01.12.1957, Blaðsíða 56

TJRVAL
STÓRFELLDASTA SEÐLAFÖLSUN SEM ÞEKKZT HEFUR.
verið búinn til — kallaði Krú-
ger yfirmenn allra deildanna á
sínn fund og sagði þeim í trún-
aði, að persónulega væri honum
ekki kappsmál að flýta gerð
dollaraseðlanna. Þegar þeir
hefðu lokið við að búa til
dollaraseðlana, yrði ekki meira
fyrir þá að gera, og þá mætti
eins búast við því að hann,
Krúger, yrði sendur á vígstöðv-
arnar í Rúslandi.
En Himmler gramdist þessi
seinagangur og hann tók Krú-
ger til bæna. Krúger sneri þá
í ofhoði við blaðinu og bað
fangana að flýta sér að búa til
nothæfan seðil. Þrem dögum
síðar hafði Solly búið til gott
eintak af bakhlið 100 dollara
seðils og kom boðum um það
tii Krúgers. Þegar Krúger kom
hafði Solly raðað 15 ósviknum
100 dollara seðlum á grænt borð
og sneri bakhliðinni upp. Sex-
tándi seðill í röðinni var sá
falski og nú bað hann Krúger
að benda á þann falska.
„Krúger stóð lengi við borð-
ið,“ sagði Solly seinna, ,,en að
lokum benti hann á einn seðil-
inn — hann reyndist vera ófals-
aöur. Við vorum ánægðir, en
hann var í sjöunda himni. Eft-
ir að hafa hrósað okkur á hvert
reipi fór hann til Berlínar með
seðilinn. Um kvöldið fréttum
við okkur til mikillar gleði, að
Himmler hefði verið ánægður
með seðilinn og skipað svo fyrir
að við skyldum halda áfram.“
En gleði þeirra félaga var
þó blandin. Hve mörg hrósyrði
frá nazistum mundi þurfa til
þess að steypa þeim í glötun?
I janúar 1945 höfðu íbúar 19.
braggahverfis með hangandi
hendi búið til tuttugu 100 doll-
ara seðla, sem stóðust skoðun.
Það var þó aðeins bráðabirgða
númer á þeim, því að ekki hafði
tekizt að finna reglur Banda-
ríkjamanna fyrir flokkun núm-
eranna. Himmler skoðaði seðl-
ana og skipaði svo fyrir, að
hafin skyldi fjöldaframleiðsla
þegar í stað.
En eftir að kom fram á
árið 1945 voru Þjóðverjar ekki
til þess færir að hefja fjölda-
framleiðslu á neinu sviði. Papp-
írsverksmiðjan hafði orðið fyr-
ir nokkrum loftárásum, og að-
eins 1000 arkir af hinum sér-
staka ameriska seðlapappír,
sem gerður er til helminga úr
líni og bómull, voru tiltækar.
Einn laugardagsmorgmi kom
Krúger með slæmar fréttir frá
Berlín: stjórnin heimtaði 2,5
miljóna punda virði af ensk-
um seðlum, aðallega fimm og
tíu punda. Það var farareyrir
handa nazistaforingjum, sem
ætluðu að flýja land. Viku
seinna kom Krúger til að sækja
seðlana. Hann var þá töluvert
drukkinn og sagði urn leið og
hann fór: „Ég get ekki hjálp-
að ykkur framar. Ef við töpum
stríðinu, verðið þið drepnir."
Þessar fréttir komu föngunum
ekki á óvart. Mánuðum saman
höfðu þeir vitað, að nazistar