Úrval - 01.05.1968, Blaðsíða 51

ÍVAR HLÚJÁRN
49
þurfti hann að taka ofan hjálminn
við þessa athöfn og Róvena þekkti
vitaskuld samstundis ástvin sinn og
rak upp óp, en áttaði sig fljótlega
og krýndi hann, sem sigurvegara
með slíkum formála: — Ég legg
þennan sveig um háls yðar, herra
riddari, sem tákn þess, að þér eruð
sigurvegari leikanna á þessum degi,
og ekki gæti þessi sveigur legið á
hraustari eða verðtigri herðum."
Riddarinn. sem nú var þekktur sem
ívar hlújárn kraup og kyssti á hönd
sinnar elskuðu meyjar, en féll þá
skyndilega særður, og hafði særzt í
burtreiðunum við að vinna frægð-
arverk sín.
fvar hlújárn hefði nú vafalaust
dáið, ef ekki hefði hjúkrað honum
hin dökkhærða og fagra Gyðinga-
stúlka, Rebekkaj, dóttir írþks af
York. ívar hafði bundizt vináttu-
böndum við þessi feðgini fáum dög-
um áður, og þegar hann nú féll til
jarðar bauð Rebekka þjónum sínum
að lyfta honum upp og bera hann
til húss síns. Þegar þangað kom
hugði hún að sárum hans, og lagði
við þau græðandi smyrsl, sem hún
geymdi í einka-meðalakistu sinni.
Hin fagra Rebekka hafði verið lálin
læra það af vísdómi kynstofns henn-
ar, sem hæfa þótti ungri stúlku, og
þekkingu sína á meðulum og smyrsl-
um hafði hún öðlazt undir umsjá
gamallar Gyðingakonu, en sú gamla
kona var dóttir eins frægasta læknis
Gyðinga og elskaði hún Rebekku
sem sína eigin dóttur.
Rebekka er sú persóna bókarinn-
ar, sem vekur mestan áhuga lesand-
ans, og er frumlegasta persónugerð
sögunnar. Með því að draga upp
svo hliðholla mynd af Gyðingastúlk-
unni, greiddi Scott Gyðingahötur-
um síns tíma þungt högg. Hann
skrifaði: — Likamsfegurð Rebekku
gaf í engu eftir hinum stoltusfu og
fegurstu ensku hefðarmeyjum og
hin austurlenzku klæði hennar sem
hún bar eftir lenzku kynþáttar síns,
hjálpuðu til að leiða þessa fegurð í
ljós. Gulur vefjarhöttur hennar fétl
vel við dökkt litaraft hennar. Hlut-
föllin í allri líkamsbyggingu henn-
ar voru með afbrigðum fögur. Ljómi
augna hennar, bogmyndaðar augna-
brýrnar, vellagað íbogið nef henn-
ar, perluhvítar tennur hennar, hið
tinnudökka og lokkum prýdda hár
hennar féll niður á hinn fegursta
háls og hið fegursta brjóst, sem hægt
er að ímynda sér, og bylgjaðist síð-
an um hið fínasta persneska silki
prýtt lifandi blómum. Öll var þessi
sjón hin dýrðlegasta og yndislegasta
og engin var sú af þeim meyjum,
sem voru í nálægð Rebekku, að þær
bæru af henni að fegurð.
Þannig var fegurð hennar, þegar
hún kom til burtreiðanna, og Jóhann
prins, sem vel kunni að meta fagrar
konur, mælti svo: „að þessi Gyð-
ingastúlka hlyti að vera hin full-
komna vera, sem gæti jafnvel gert
hina vitrustu konunga frávita." Því
var nú verr fyrir Rebekku, að hún
átti ekki í höggi við hinn kvensama
Gyðingakonung Salomon heldur ást-
ríðufullan og ruddafenginn bróður
Gilbert, sem var einn af hinum her-
skáu reglubræðrum, sem tilheyrðu
reglu Musterisriddaranna. Þessi ó-
fyrirleitni ruddi flutti hana til Tor-
quilstonekastala, þar sem hann
móðgaði hana með ruddalegri ást-