Úrval - 01.11.1968, Síða 129

LIFANDI DAUÐI TIL SÖLU
127
þeir héldu að mundi nægja til þess
arna, þegar hringt var frá símafé-
laginu og tilkynnt, að íbúð ein í
Kewgörðum væri skrifuð fyrir öðru
símanúmerinu.
SÖKUDÓLGARNIR
HANDSAMAÐIR
Leon Levonian hafði fundizt und-
anfarnir mánuðir vera alveg stór-
kostlegir. Hann hafði farið eftir
þeim fyrirmælum, sem hann hafði
fengið í Marseille, og komið á sam-
bandi við helztu heroininnflytjend-
ur í Montreal og Mexíkóborg. Og
þegar hann sneri aftur til New
York, var hann þegar á leiðinni að
verða einn af helztu alþjóðlegu
smyglurum í þessari viðskiptagrein.
Hann hafði þegar selt Biani heroin-
ið, sem var falið í íbúð hans, og því
hafði hann sent Trigano félaga sinn
til Frakklands aftur til þess að
semja um aðra vörusendingu til
Ameríku.
Meðan Trigano var í burtu, áleit
Levonian, að hann hefði efni á því
að hætta á að hafa ástmey hjá sér
í íbúð þeirra félaganna í Kewgörð-
um. Það var því ekki aðeins Levon-
ian einn, sem vaknaði, þegar barið
var að dyrum hjá honum snemma
morgun einn, heldur einnig ung,
ljóshærð, frönsk stúlka. Levonian
fór til dyra.
„Hver er þar?“
Telano hallaði sér upp að hurðinni
og hvíslaði: „Opnaðu, Francois."
Það var öryggiskeðja á hurðinni.
Nú var hún opnuð um tvo þuml-
unga. „Hvað er það?“ spurði Levon-
ina.
„Sértu Francois, er ég með skila-
boð til þín. Flleyptu mér inn.“
„Ég þekki þig ekki, og hví ætti
ég þá að hleypa þér inn í íbúðina
mína?“ hvíslaði Levonian.
„Andskotinn hafi það þá!“ sagði
Telano og leit í kringum sig eins
og hann væri að athuga, hvort ein-
hver heyrði kannske til hans.
„Stóri-Joe sendi mig til þess að
segja þér, að íbúðin þín sé orðin
hættuleg. Merlotti hefur verið hand-
tekinn, og sumir af þeim stóru voru
líka gómaðir. Stóri-Jói sagði mér
því, að ég ætti að koma þér burt
héðan.“
„Hvar er Jói?“
„Ég veit það ekki. Hann hringdi
og sagði mér að segja þér að flytja
allar vörurnar héðan, vegna þess
að hann heldur, að ríkislöggan sé
á leiðinni. Skilurðu það?“
„Já, ég skil það. Þakka þér fyrir.“
Telano gekk svolítið frá dyrun-
um og endurtók, að Francois yrði
að flýta sér, því að hann hefði lít-
inn tíma til stefnu. Svo gekk hann
yfir í bakgarðinn, þar sem Pelas og
tveir aðrir leynilögreglumenn biðu.
Hann lýsti fundum þeirra Francois
fyrir þeim.. Hann gerði ráð fyrir
því, að það hefði raunverulega ver-
ið Francois, sem hann hafði verið
að tala við. En Telano viðurkenndi,
að hann vissi ekki, hvort Frakkinn
hefði raunverulega trúað honum.
Leynilögreglumennirnir biðu því á-
tekta.
Eftirvæntingin hélzt í 15 mínútur,
langar mínútur. Síðan kom maður-
inn, sem kallaður var Francois, út
um bakdyrnar ásamt ungi'i, ljós-
hærðri konu. í vinstri hendinni hélt
hann á brúnni leðurtösku.