Úrval - 01.07.1972, Page 51

Úrval - 01.07.1972, Page 51
ÞEGAR LYN DO 49 svörtu hárinu. Ég fór á fætur i dögun og teygði hendurnar mót sólinni, sem var aö koma upp. Og ég lét barnið mitt ganga nakiö I hlýjum yi hennar. Sjúkdómurinn var greindur sem „osteogenic sarcoma”, og það merkti aö Lyn gengi með sérstaklega illkynjaöa og þráláta tegund af krabbameÍBÍ, sem getur breiðzt ört út frá beinum til lungna á banvænan hátt. Finnist sjúkdómur þessi fljótt, mæla sérfræðingar venjulega með þvi, að fóturinn sé tafarlaust tekinn af. En sjáist sár i lungum á röntgen- myndunum, er venjulega orðið of seint aö gera neitt, sem hefur varanlegan báta f för með sér. Dr. Holton reyndi ekki að fá Lyn til þess að samþykkja að fóturinn yrði tekinn. Hún hafði augsýnilega gengið með krabbameinið i talsvert langan tima, og þaö var engin vissa fyrir þvi, að það yrði komizt fyrir það með þvi að taka fótinn. Þess i stað var reynd gagnger röntgenmeðhöndlum á fætinum og sprautur með andkrabba- meinslyfjum. Hún var nú neydd til þess aðnota hækjur æ meira. Kannske hefur kviði hennar haft þau áhrif, að viðbrögð hennar gegn lyfjunum uröu of áköf. Lyfin höfðu þau áhrif á hana, að hún kastaði upp tlmunum saman, missti alla matarlyst, varð örmagna af þreytu og fékk tið svimaköst. t fyrstu reyndi ég alitaf að haldá hughreystandi hugsunum i huga mér. En smám saman gerði ég mér grein fyrir þvi, hversu alvarlegt mál það er að hafa krabbamein og að verða að.fá allar þessar sprautur og þessar rönt- gengeisialækningar. Stundum gat ég ekki sofið á nóttunni. Ég sat uppi með teppi vafið utan um gamla, grsna sloppinn minn, alein I myrkrinu, meðan maðurinn minn og barnið mitt sváfu. Ég varð hrædd. Hvernig er það að deyja? Bara að einhver gæti sagt mér það .... Henni geðjaðist ekki að þeim áhrifum, sem læknismeðhöndlunin hafði á hana. „Hún gerir mig veika og uppstökka,” sagði hún viö Betty, yngri systur sina. „Ég verð óþolinmóð og andstyggileg við Tom, og samband >.:-;kar Jenny breytist þá lika, skilningur minn og tjáningar- sambandið á milli okkar Jenny. Ég get þá ekki lengur verið það, sem ég vil vera, góð eiginkona og góö móðir.” Hún fór nú að þrjózkast við að fara i sjúkrahúsið til meðhöndlunar. Tom gat ekki skilið þennan mótþróa henn- ar. Hann þurfti aö.biðja hana, rifast við hana og jafnvel að skamma hana til þess að fá hana til að fara. Eftir tveggja mánaða meðhöndlun ákvað Lyn, að meöhöndluninni skyldi hætt. Hún neitaði ákveöið að fara, og henni varð ekki þokað. Læknarnir reyndu að fá hana til þess að breyta þessari ákvörðun sinni, en þeir gátu ekki veitt henni neina tryggingu fyrir þvi, að meöhöndlunin gerði nokkurt gagn. Tom grátbað hana: „Lyn, gerðu það fyrir mig. Reyndu þetta einu sinni enn. Þú mátt ekki gefast upp án þess að berjast fyrst. Við þörfnumst þin.” „Ég-veit þaö. Og ég er að reyna að fullnægja þeirri þörf á þann bezta hátt, sem mér finnst, að mér sé unnt að gera það. Læknismeðhöndlunin hindrar mig i að gera mitt bezta fyrir ykkur Jenny.” Það fór svo að lokum, að læknarnir uröu á sama máli og hún. En Tom gerði ráð fyrir, að Lyn heföi gefizt upp. Og hann vissi ekki, hvað halda skyldi. Hann varö óttasleginn, þar eð hann fann að hann var leiksoppur aðstæðna, sem hann réö ekkert við. Ungu hjónin
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.