Úrval - 01.01.1973, Qupperneq 10

ORVAL
A sama augnabliki kom MacRae
auga á eitthvað ljóst i annarri átt.
Þessi silfurliti glampi hefði getað
verið makrill, sem skauzt upp á yfir-
borðiö. En makrill er sjaldgæfur i
þessum hluta flóans I ágúst. MacRae
ákvað að halda i átt til þessa glampa,
sem hann hafði komið auga á.
Augnabliki slðar teygði grannur ,
hvitur handleggur sig upp úr öldufaldi.
„Guö minn góður, hún er lifandi,”
tautaði annar aðstoöarmaður
MacRaes.
„Við verðum að vera fljótir að þvi aö
ná henni upp úr sjónum,” sagði
MacRae. „Stundum heldur fólk, að
það sé alveg öruggt, þegar það sér
hjálpina nálgast, og slakar þannig of
fljótt á.”
MacRae drap á vélinni, þegar
báturinn nálgaðist Glendu. Báturinn
hafði verið á allmikilli ferö, og þvi bar
hann beint að stúlkunni. Þegar
báturinn rann upp að henni, greip
MavRae um annan úlnlið hennar með
hægri hendinni. Og með einu átaki
tókst honum að lyfta henni yfir lágan
borðstokkinn. Hinni löngu sundferð
Glendu Lennons var nú lokið.
„Guði sé lof.” stundi hún. „Guði sé
lof.” Hún var svo örmagna, að hún gat
ekki hreyft sig. Hún fór að gráta, og
andlit mannanna urðu einnig tárvot.
Þeir vöföu teppum utan um hana.
Vinstri höndin var enn kreppt, og
fingurnir héldu krampakenndu taki
utan um þumalfingurinn, sem
giftingarhringurinn var á. „Ég vil fara
til mannsins mins,” hvislaði hún
vörum, sem voru uppbólgnar af salti.
MacRae lagði af stað til austurs á
fullri ferð. Fyrsti báturinn, sem þeir
komu auga á, þegar þeir komu nálægt
landi, var bátur Lennonshjónanna.
Róbert sat við stýrið. Hann var enn að
leita af mikilli ákefð. Þegar MacRae
lét bátinn renna upp að bát Lennons-
hjónanna, kom Róbert skyndilega
auga á konu sina, þar sem hún lá á þil-
farinu. Hann tók undir sig stökk og
stökkyfirihinn bátinn. Hann lenti rétt
við hliðina á Glendu af slikum krafti,
að hann haföi næstum velt bátnum.
Loks höfðu þau Róbert og Glenda
fundið hvort annað.
Glenda hafði verið á sundi i rúma 20
tima án nokkurs flotútbúnaðar. Það
eina sem hafði haldið henni á floti, var
lifslöngun hennar. Hún hafði létzt um
18 pund vegna vökvataps og upp-
þornunar likamans, og hún yrði alltaf
með örá fótunum vegna núnings sund-
fitanna. En eftir vikudvöl á sjúkrahúsi
hafði hún alveg jafnað sig . Vinir
hennar keyptu henni litinn loðhund,
sem koma skyldi i stað Spunky. Og ári
siðar, i september 1971, ,ól hún hið
fyrsta af börnunum, sem hún hafði
álitið þessa löngu þrautanótt á hafinu,
að henni mundi aldrei veitast tækifæri
til að eignast.
Róbert gengur alltaf með úrið, sem
Glenda gaf honum i jólagjöf. Það
minnir hann á hugrekki hennar, hæfni
duglegs sjómanns og kraftaverk, sem
geröist i raun og veru.