Goðasteinn - 01.09.1963, Side 13

bæra verzlun, og það sem eftir var af vörum, seldi hann Þorsteini
hreppstjóra í Norður-Vík.
Á fyrstu árum verzlunar hér í Vík voru vörurnar fluttar frá
sjó á reiðingshestum heim á Víkurbæi. Voru hafðir silar á klyf-
berunum og slegið þannig á hestana. Það var kallað að sila upp.
Þetta gekk vel með ioo punda sekki, en var örðugt með allar
stærri sendingar. Eftir að Félagshúsið kom, var allt borið á
börum þangað upp, og þótti það mjög erfið vinna. Þannig gekk
einnig til hjá Bryde, að vörurnar voru bornar frá sjó, meðan
verzlunin stóð við Blánef. Þá var sá háttur hafður á, a. m. k.
citt ár, eftir að húsin komu upp við sjávarbakkana, að sekkirnir
voru bornir á bakinu upp að húsunum og hafðar tunnur tii að
hvíla sig við burðinn neðar á sandinum. Svo kom járnbrautin, og
tnun hún hafa komið fyrst til Bryde fyrir aldamótin. Var vögn-
unum ýtt af handafli og hægt að komast mjög nærri sjónum. Þótti
að þessu hið mesta hagræði. Faðir minn fékk einnig járnbraut og
vagna frá Danmörku nokkru síðar. Lágu því tvær brautir að sjón-
um frá hvorri verzlun. Þær voru notaðar í mörg ár. Við Kötlu-
gosið 1918 spilltust sjávarskiptin mjög mikið, vegna sandburðar
frá gosinu. Ströndin færðist hér mikið fram, eyrar og grynningar
mynduðust. Varð af því bagi við vöruflutninga. Miklum erfiðleik-
um var bundið að taka alla teinana upp og leggja á öðrum stað,
sem von bráðar gat einnig orðið ófær til uppskipunar. Lögðust
brautirnar því niður. Bryde seldi sína járnbraut til Reykjavíkur,
en faðir minn seldi sína Gunnari Ólafssyni í Vestmannaeyjum, er
hann hóf verzlun þar. Hestar með kerru tóku við af járnbraut-
unum og gekk það sæmilega. Venjulega voru 15 hestar við hvert
vöruskip. Það þótti góð atvinna fyrir unglinga að teyma kerru-
hestana. Að lokum komu vörubílarnir til sögunnar. Ekki gekk
samt vel að nota þá, því að sandurinn var laus og þungur og
fór illa með bílana. Ailt þetta tókst svo af, þegar horfið var frá
sjónum yfir á landleiðina.
Síðasta skipið, er uppskipunarbókin telur, var mótorbáturinn
Hilmir frá Vestmannaeyjum, sem kom hingað 25. okt. 1940 og
lestaði hér til Eyja 10375 kg., mest kjöttunnur. Þá var kaupið í
Goðasteinn
11