Skírnir - 01.01.1882, Side 8

10
INNGANGUR.
flesta fundi stórhöfðingjanna á seinni árum. Samdrátturinn
með enum „austlægu„ stórveldum hafði upptök sín í Salzburg
um haustið 1871, þar sem þeir fundust Vilhjálmur keisari og
Franz Jósef. Ari síðar var sambandið gert í Berlín, og vorið
á eptir (1878) fundust þeir í Pjetursborg Vilhjálmur keisari og Al-
exander annar. Uni haustið það ár heimsótti Viktor Emanúel
keisarana i Vín og Berlín, og vissu það allir, að erindi hans
var, að tryggja sjer vinfengi og stuðning á báðum stöðum, því
auk þess, að páfinn og klerkadómurinn á Italíu bannsöng
ríki hans og ljet enum verstu látum, voru þeir þá við stjórn á
Frakklandi og rjeðu þar miklum flokkum, sem drógu taum
páfadómsins og lögerfðarikisins*). Vjer minnumst á þetta þess
vegna, að enn hefir liku brugðið fyrir, er Umbertó konungur
— eigi löngu á eptir Danzigarfundinn — ferðaðist til Vínar-
borgar, ásamt drottningu sinni og ráðherra utanrikismálanna,
Mancíní. það verður ekki betur sjeð, enn að hinn ungi kon-
ungur hafi viljað gera að dæmi föður síns, er hann fjekk vit-
neskju um, að keisaraveldin voru að dragast saman til nýs
bandalags. Vjer minntumst á í fyrra, hve nær fór, að ósátt
risi með Austurríki og Italíu út af æsingum þess íjelags, sem
kallar sig „Iíalia irredenta“ (Italía hin óleysta, eða: í ánauð).
Síðar kom ágreiningur við Frakka út af Túnismálinu, og hefir
þurft vel um að stilla beggja handa, að eigi yrði verra úr; en
að þvi bert hefir orðið, þá virðist, sem hin stórveldin á megin-
landi Evrópu hafi tekið dræmt undir kærur Itala. Stjórn kon-
ungs þótti því, að Italía væri komin i einangur, og þess vegna
tókst Umbertó konungur ferðina á hendur til Vínar, að leita
vináttu og bandalags við Austurriki, og mundi það þá fyrst
til, að eyða allri tortryggni keisarastjórnarinnar um nýjar land-
heimtur af hálfu Itala fyrir handan Adríuhaf, eða utan þeirra
landamerkja, sem nú eru. Hann hefir orðið að heita, að brjóta
öll óróa- og frekjuráð íjelags þess á bak aptur, sem fyr var
*) 1875 fundust þeir Jósef lteisari og Viktor Eraanúel i Feneyjaborg (i
april), og í október s. á. heimsótti Vilhjálmur keisari Ítalíukonung, og
fundust þeir i Mílanó.