Skírnir - 01.01.1882, Side 26

28
ENGLAND.
sjá, að forustumenn landfjelagsins tóku því til nýrra æsinga,
að þeir voru hræddir um, að hin nýju lög mundu spekja bænd-
urna og deyfa kapp og gremju alþýðunnar. þegar þeir voru
komnir heim af þingi (í byrjun septembermánaðar) tókust ný
fundahöld og nýjar óspektir. I Limerick stóð viðureign með
borgarlýðnum og löggæzluliðinu (og varðliðinu) í tvo daga
(4—ö.sept. , og varð liðið að neyta vopna sinna, svo að hjer
urðu margir sárir og limlestir. Á enum fyrstu fundum, sem
Parnell hjelt, lýsti hann nýmæli Gladstones ónýt með öllu, og
þvi bæri írskum leiguliðum að virða þau vettugi og synja alls
leigugjalds. Hann stefndi til nokkurskonar þjóðfundar í Dýfi-
inni, og var hann haldinn 16. september. þar komu 1300
fulltrúa frá deildum landfjelagsins um allt land. Ummæli Par-
nells um lögin voru hin sömu; það væri bændafjelaginu að
þakka, er stjórnin hefði látið svo mikið af hendi rakna, en til-
gangur hennar væri, að villa sjónir fyrir alþýðunni og gera
hana afhuga rjettindum þjóðarinnar. Lögin stæðu á röngum
grundvelli, er þau gerðu ráð fyrir einskonar sameign bændanna
og stóreignamannanna ensku (!), en landinu yrði engin hlít að
neinu, fyr enn allar landeignir væru i höndum írskra manna.
Að þessu lutu ályktargreinir fundarmanna, og þær heimtuðu
sjálfsforræði fyrir Irland, og sögðu, að stjórnin yrði að vinna
það fyrst til friðar, að taka aptur þvingunarlögin, og láta þá
alla lausa, sem settir hefðu verið í varðhald, og svo frv. Á
fundinum voru lesnar upp margar ávarpskveðjur, eða rjettara
mælt eggingarboð, frá Irum í Ameríku, að írar skyldu synja
alls afgjalds af leigujörðum enskra manna, því svo að eins
ættu þeir fjárstyrk og annað fulltingi sjer vist frá bræðr-
unum í Ameriku. Einn maður frá Bandarikjunum komst svo
að orði, að bræðurnir fyrir handan hafið biðu eptir kvittunar-
brjefum frá Irum fyrir þegið fje, en þeim væri kærast, ef það
yrðu þær fregnir, að Irar hefðu risið upp með oddi og eggju
fyrir frelsi sínu. Eptir þetta ferðaðist Parnell um landið, og
var honum alstaðar fagnað með mestu viðhöfn og virktum, en
sjálfur varð hann æ djarftækari í ræðum sínum, og lýsti yfir
þvi, að höfuðþrautin væri ekki fyr úti, enn Irland væri Bretum