Skírnir - 01.01.1882, Síða 50

52
ÍTALÍA.
munu taka við slíkar kenningar. |>að er kunnugt, að Cairoli,
formaður ráðaneytisins vildi „handa heíja“ um þetta mál, og
leitaði fyrir sjer í Berlín og víðar, en fór svo niður af því
aptur sökum þess, að hvergi var greiðlega tekið undir kærur
hans. |>að dró til, að hann sagði af sjer forstöðu stjórnar-
innar, er þingið veitti henni átölur fyrir frammistöðuna, og
fylgdu honum þá sessunautar hans, en Depretis tók við af
honum, og sá við utanríkismálum, sem Mancíní heitir. jbess
er áður getið (í Frakklandsþætti), hver rígur kom í alþýðu
manna á Italíu við Frakka, og þó enir nýju ráðherrar Ijetu
við svo búið standa, þá er sagt að þeir hafi sýnt heldur fæð
á sjer við ena gömlu hjálpvætti Italíu, en snúið sjer hýrlega
að Austurríki. Hið siðara vottaðist líka við heimsókn konungs
í Vínarborg, sem um er getið í ingangi rits vors. þ>að mun
að vísu mega hafa fyrir satt, sem sagt var um erindi konungs
og sambandsgerð Italíu og Austurrikis (og f>ýzkalands), en hitt
mun eigi ósannara, að Itölum sje nú að mestu runnin reiðin
við Frakka, þó sumir segi, það bera hjer til, að þeim þyki
Frakkar ekki öfundsverðir af sæmdinni eða árangrinum í
Túnis að svo komnu, svo mikið sem þeir hafa þar til kostað.
f>ess er getið í inngangi ritsins, að Umbertó konungur
ferðaðist til Vinar (i lok októbermánaðar), og hvert erindi
hann átti. Meðan Italir voru Frökkum sem gramastir, var
ferð konungs vel þokkuð hjá alþýðu manna, en síðar var sem
menn vöknuðu við, að það mundi heldur rýrt, sem Italía
hefði tekið í aðra hönd fyrir heit sín við Austurríki (að leggja
hömlur á þjóðerniskröfur Itala). I nóvember var kominn nokk-
urskonar apturkippur í vináttuna við Austurríki og J>ýzkaland,
þegar það orð hafði leikið á um samningaleit Bismarcks við
páfann, að Leó XIII. og kardínálar hans vildu sæta færi til
málarjettingar páfastólsins. |>að þótti vottur um, að hjer var
ekki allt gripið úr lausu lopti, er konungur hafði þau ummæli
i þingsetningarræðu sinni, að allri tilhlutun annara útífrá um
ríkismál á ítaliu skyldi einarðlega visað af hendi. Snemma
i desember fórust Bismarck svo orð á ríkisþinginu þýzka um
Italíu, að óhófs- eða frekju-flokkarnir mögnuðusf þar svo, að