Skírnir - 01.01.1882, Side 51

ÍTALÍA.
53
góðu kynni ekki að gegna. Undir þessu þótti hart að liggja,
og Manciní kvaðst ekki vilja dylja þingmenn Itala þess, er um
þá væri sagt í Berlín, en bætti því við um leið, að menn þyrftu
alls ekki að hneyxlast á orðum Bismarcks eða virða neitt til
styggðar, því hann væri vanur að haga orðum sínum eptir
kringumstæðum, hann hefði hjer talað til sinna landa, og í raun og
veru átt við aldarfarið i Evrópu. Hjer þótti Bismarck svo
heppilega að orði komizt, að hann bað sem skjótast Mancíní
hafa þakkir fyrir þá túlkun orða sinna, svo vel sem þar væri
á hitt. Mancíní varð hinn glaðasti við þessa hraðfrjett, og
las hana upp sem skjótast mátti á þinginu. Hann bað menn
nú trúa sjer til þess, að Bismarck væri heilhugaður vinur
Ítalíu og Italíukonungs, og kvað hann þvi manna maklegastan
bæði trausts og virðingar af Itala hálfu. þó skammt væri þá eptir
ársins, hafði nýjan skugga dregið á vináttuna, áður út leið,
sem siðar skal getið.
„Skirnir“ hefir jafnan minnzt á, að Itölum hefir orðið
þungt um fjárframlögin, og þó halda þeir sparara á til land'-
hers síns enn aðrar þjóðir. Einn af hershöfðingjum þeirra,
Luigi Mezzacapo (fyrrum hermála ráðherra) samdi í vor eð var
ritling um herkost og landvarnir ítala, og kvað þeim í 'þeim
efnum rnjög ábótavant. þeir væru 28 millíónir að tölu, en
herinn færi ekki fram úr 300,000 að með töldu varaliði, en
ætti að vera 600,000, ef til jafnaðar skyldi leggja við Frakka
(38 millíónir; hertala 800,000). Hann sagði og mikils vant
um kastalagerð, skólamenntun fyrirliðanna og fl., sem ekki
yrði ráðin bót á nema framlögin yrðu aukin til mikilla muna.
I þingsetningarræðunni skoraði konungur í haust á þingið, að
taka landvarnirnar sem bezt til greina, en stjórnin kvað yms
frumvörp búin sem þar að lutu, og ætluðu menn, að þeim mundi
verða greiðlega tekið.
þess er getið í „Skírni“ 1879 (59—61. bls.) að Leó páfi
brá svo á annað ráð en Píusi IX. var títt, að hann hagaði
stillt orðum sínum, þó hann væri éins þungorðar til fjand-
manna kirkjunnar og um guðleysi aldarinnar. Sama þýtur enn
„í björgum“ þegar menn sækja á fund hans og honum þykir