Skírnir - 01.01.1882, Qupperneq 52

54
ÍTALÍA.
vel til fallið að minnast á hagi kirkjunnar og páfastólsins. I vor
eð var komu til hans nefndir frá kaþólskum fjelögum — alls
3000 manna — og minntist hann þá á í tölu sinni við hvert
ófrelsi hann ætti að búa í Rómaborg, og þó væri borgin það
eignaróðal, sem guð hefði gefið páfanum, en þvi mætti heldur
enginn ætla, að hann mundi nokkurn tima þreytast að verja
en helgu rjettindi postullegs sætis. Sama var viðkvæðið 16.
október, en þá voru komnir til hans 3000 pílagrímar eða fleiri
frá allri Ítalíu. 8000 manna gengu þann dag í Pjeturskirkjuna,
og kom þar þá Leó páfi sjálfur með mikilli fylgd kardínála,
biskupa og eðalmanna. þar stóðu vopnaðir menn á verði, eða
varðsveitir hans — „hin svissneska11 og „hallarvörðurinn“
(guardia palatina). „Patríarkinn11 frá Feneyjum flutti til hans
ávarps ræðuna, og höfuðatriði hennar var sú ósk, að en ítalska
þjóð stæði stöðug í kaþólskri trú. Páfinn sat í hásæti, og um-
hverfis stóð eðalmanna varðliðið, kardínála og biskupasveitin,
auk margs stórmennis. Páfinn stóð upp meðan hann svaraði
ávarpinu. Hann tjáði það fyrst, hver fögunðar sjer væri að
því að líta sig umhorfinn sonum sínum, þvi þeir vottuðu með
komu sinni að rjett trú lifði í brjóstum landsins barna. Hitt
væri sjer sárt hrygðarefni, að sjá, hverjar atreiðir væru gerðar
úr öllum áttum og með öllu móti að brjóta niður kaþólska
kirkju, en andstyggilegast væri þó af öllu, er hersveitir vantrú-
arinnar vildu brjótast inn í Rómaborg, miðstöð heilagrar kristni.
Hann bað menn að endingu að „vaka og biðja“, hertygjast
andlegum vopnum gegn liði vantrúarinnar og guðleysisins, og
efla öll samtök til að tryggja frelsi páfans og páfavaldsins, því
undir þvi væri velfarnan alls mannkynsins komin. Rjett
fyrir jólin kom á prent bæklingur i Rómaborg, sem nefndist
„Páfinn og Ítalía“ (II Papa e Tltalia), sem sumir sögðu væri
ritaður eptir innblæstri Leós páfa, og aðrir þóttust vita, að
hann hefði lesið sjálfur prófarkirnar. Efni ritlingsins var að
sýna, að konungsríkið og páfastóllinn gætu með engu öðru móti
sætzt heilum sáttum, enn því, að konungur gæfi Róm upp
aptur við páfann, en tæki sjer einhverja aðra borg til höfuð-
seturs. Hjer skyldi ekkert gert að nauðungarkostum eða fyrir