Skírnir - 01.01.1882, Síða 78

80
AUSTURRÍKI OG UNGVERJALAND.
manni i „Skírni“ 1880 (83—84. bls.), og skulum að eins bæta
því við hjer, að hann hjelt stöðugt áfram í þá stefnu, sem
Andrassy hafði vikið stjórn utanrikismálanna fyrir hönd keisara-
dæmisins. Hann hjelt fast í sambandið við þýzkaland, og um
það fórust honum svo orð á ríkisþinginu i Vín (15. janúar
1880), að af þvi bandalagi þyrfti engum neinn geigur að standa,
þvi það væri gert þjóðafriðinum til tryggingar. Hjer hefðu tvö
ríki tekið höndum saman um miðbik álfu vorrar, og sama
handsal stæði hverju riki til boða sem það samband vildi þýð-
. ast og styðja áform þess, eflingu samkomulags og friðar.
Eptir hann hefir sá maður tekið við stjórn utanríkismálanna,
sem Kalnoký heitir og fyr er nefndur. Hann hefir verið i er-
indrekasveitum Austurríkis á ymsum stöðum (Berlín, Lundúnum
og víðar), en tók sjálfur fyrst við erindarekstri í Róm 1871,
siðan í Kaupmannahöfn og 1880 i Pjetursborg.
Kveldið 8. desember varð sá voðaatburður i Vín, að leik-
hús eitt, sem heitir „Ringtheater11 — það stóð í hverfinu
„Schottenring“ — brann þar til kaldra kola. Eldurinn hafði
kviknað i einhverjum tilfærum á leiksviðinu rjett um það er
flest sæti voru skipuð og leikurinn skyldi byrja. Sumir sögðu
að steinoliulampi hefði oltið um og loginn svo numið einhverja
tjaldveggina, en aðrir, að eldloptspípa hefði sprungið. Hjer
var bæði allt illa undirbúið til bjargar úr bruna, og svo urðu
þeir allir ráðlausir og ringlaðir, er mannbjörginni áttu að
stýra, að allt fór í handaskolum. Mönnum hafði — til dæmis
að taka — gleymzt að hleypa niður járnspangafortjaldinu (fyrir
leiksviðið), og þegar brenniloptslogin slokknuðu, var fólkið í
niðamyrkri, því menn höfðu ekki hirt að kveikja á þeim olíu-
lömpum, sem hafðir eru til vara i göngum og stigum leikhúsa,
þar sem brennilopt er haft til lýsingar. Af þessu átti fólkið
bágara að átta sig í þessum ósköpum á göngum og riðum til
útgöngudyra, en hjer fór sem vant er þegar slikt ber að höndum,
að troðningurinn tálmar mest útkomunni, og hann verður þegar
mörgum að bana. þeir áttu hægast til útkomu, sem áttu sæti
á gólfinu eða á þreppallinum (Balkon) og lta palli, en þaðan
stukku líka sumir niður á strætisstjettina. þeir voru þó ekki