Skírnir - 01.01.1882, Page 94

96
NÝJU RÍKIN Á BALKANSSKAGA.
ríkisráðherra Karls konungs, Statesco, hafði beðið afsökunar á
því, sem harðast var mælt i ræðunni, en Kalnoký hjelt þó fram
sömu kvöðum, og er sagt hann hafi gefið Rúmenum í skyn,
að Austurriki mundi skjóta aðalmálinu undir stórveldin. Vjer
höfum sjeð því fleygt í blöðum, að Englendingum rnundi falið
á hendur að semja forspjöll til gerðar, en hitt haft eptir þeim
blöðum á Englandi, sem fyigja Gladstone að málum, að hann
væri kröfum Rúmena sinnandi. — „Skírnir11 drap á í fyrra, hve
Rúmenum veitir erfitt að sætta sig við samþegnskap Gyðinga,
þó að þing þeirra og stjórn hafi veitt Gyðingum þegnlegt jafn-
rjetti. Við ofsóknirnar á Rússlandi tóku margir Júðar það til
úrræðis að flýja til Rúmeníu, en af því vaknaði kurinn aptur i
alþýðunni, og á sumum stöðum hófu . menn í haust æsingar til
ofsókna þeim á hendur. Ráðherra innanríkismáianna, sem
Rosetti heitir, sendi þá (í lok októbermánaðar) umburðarbrjef
til allra bæjarstjóra, og lagði ríkt á við þá að stilla slíkar óhæfur,
og taka hvern mann fastan, sem gerði sig sekan í óskunda við
Gyðinga. Hann kallaði það sýna vanvirðu fyrir Rúmeníu, sem
nýlega væri komið í tölu alfrjálsra rikja, ef ósvinnum og ili-
viljuðum mönnum hjeldist það uppi að rjúfa grið og mann-
helgi á þegnum konungsins, eða á nokkrum, sem leituðu hælis-
vistar í laganna leyfi og með samþykki stjórnarinnar innan
takmarka ríkisins. þeir menn skyldu vita, að þeir ættu hörð-
ustu refsingar vísar. þetta hefir líklega hrifið, þvi síðan
heyrðist ekki neitt af æsingum í gegn Gyðingum eða mein-
gerðum við þá.
Serbía og MoiiteiiegTÓ. Hjeðan vitum vjer ekkert nýtt
að herma. Bæði ríkin liggja svo undir handarjaðrinum á
Austurríki, að þau verða að gæta vel til, að engin snurða
hlaupi á vináttu eða samkomulag. Höfðingjar Serba og Svart-
fellinga komust i mesta vanda, þegar uppreisnin byrjaði í haust
í Herzegovínu, því þegnum þeirra sveið það sárlega, er þjóð-
bræður þeirra tóku að berjast til sama sjálfsforræðis, og þeir
höfðu sjáifir barizt, en hvorumtveggju var meinað að veita þeim
fulltingi. Mart var að vísu kvisað um liðveizlu, vopna send-